به نام خداوند هدایتگر ودستگیر
ما انسانها بر اساس فطرت یا ذات خود عادت داریم پدیدهای اتفاق افتاده اطرافمان راموردقضاوت قرار دهیم-این قضاوت میتواند یک حرف باشد یا یک عمل یایک پیامک-اما نکته اساسی در قضاوت چیست؟ایا نگرش و قضاوت تمام افراد بر اساس خلقت وافرینش یکسان است؟ایا در قضاوت نیازی به تحقیق وپرسش وپاسخ نداریم؟ایا ملاک ما درقضاوت فقط صرفا ارایه نظر دیگران است؟اگر این نظر ناشی از تقابل وزاویه باشدچگونه میتواند ملاک عمل وقضاوت قرار گیرد؟ قضاوت وتصمیمی که بر اساس یکسری نظرات بدون توجه به تحقیق وبرسی کامل وحتی در یافت نظر قضاوت شونده صورت گیرد نه تنها مردود است بلکه نا عادلانه وظالمانه هم خواهد بود
این یک ضعف بزرگ است که دیگران بخاطر یک حرف وعمل بدون ارز یابی دقیق مورد محاکمه غیابی قرار داده .برای او رای صادر نماییم به فرض که نه حتی واقعا اگر سخن وعملی گفته ورانده شده باشداز خود قضاوت شونده علت وچرایی انرا سوال نکردن جای بسی تامل دارد نا عادلانه تر اینکه انرا تعمیم دادن وتسری بخشیدن به دیگران کاری بس ناپسندیده ونارواست -هیچگاه بجای قلت کثرت بکار نمی بریم-وتهمت بدبینانه به دیگران زدن ظلم مظاعف است که خداوند ببخشاید.
