مقالات پوست و زيبايي

زمينه و هدف: نوروپاتي ديابتي در حدود 50% افراد با ديابت شيرين طولاني مدت نوع 1 يا 2 اتفاق مي افتد. اين مطالعه با هدف بررسي نوروپاتي حسي در بيماران ديابتي در خطر ابتلا به زخم مراجعه كننده به درمانگاه ديابت دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1387 تا 1389 با استفاده از مونوفيلامان و نيز نشانه هاي نوروپاتي انجام شد.
روش اجرا: 352 بيمار مبتلا به ديابت وارد اين مطالعه مقطعي شدند. در ابتدا بيماران با كمك پرسش نامه اي در مورد نشانه هاي سوبژكتيو مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس نشانه هاي نوروپاتيك آن ها با كمك Quantitative Neuropathy Symptom Score بررسي و بيماران با كمك مونوفيلامان5.07/10g  معاينه شدند. توصيف و تحليل داده ها با استفاده از گزارش نسبت شانس (Odds Ratio [OR]) و فاصله اطمينان 95% (95% Confidence interval [CI])، ارايه ميانگين، انحراف معيار و نسبت ها و انجام آزمون هاي مربع كاي و كاپا صورت گرفت.
يافته ها: 15.6% بيماران ديابتي در ارزيابي به وسيله مونوفيلامان، مبتلا به نوروپاتي بودند. 19.4% مردان و 14.3% زنان ديابتي مبتلا به نوروپاتي بودند (OR=1.4، P=0.24)، ميانگين طول مدت ابتلا به ديابت در بيماران مبتلا به نوروپاتي بيشتر از بيماران ديابتي بدون نوروپاتي بود (9.96 در برابر 9.68 سال، P>0.05). %72.7 بيماران داراي سابقه ابتلا به زخم پا داراي علايم نوروپاتي بودند (OR=16.6، P<0.001). بر اساس علايم، 27.8% بيماران داراي نوروپاتي شديد، 41.8% داراي نوروپاتي متوسط، 12.8% داراي نوروپاتي خفيف و 17.6% بيماران فاقد نوروپاتي بودند.
نتيجه گيري: لازم است كليه بيماران ديابتي جهت پيش گيري از ابتلا به زخم پاي ديابتي به وسيله آزمون مونوفيلامان ازنظر ابتلا به نوروپاتي، بدون در نظر داشتن علايم نوروپاتي غربالگري شوند.

 نسخه قابل چاپ