مقالات پوست و زيبايي

زمينه و هدف: خارش يكي از ناتوان كننده ترين عوارض در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه مي باشد كه بر كيفيت زندگي اين بيماران اثر منفي دارد. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان شيوع خارش اورميك و عوامل مرتبط در بيماران همودياليزي مراجعه كننده به مراكز دياليز استان گلستان بود.
روش اجرا: در اين مطالعه مقطعي، تمامي 375 نفر بيمار همودياليزي مراجعه كننده به هشت مركز همودياليز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماري انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه هاي اطلاعات دموگرافيك و خارش يوسيپويچ جمع آوري شدند. تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري t مستقل و مربع كاي انجام شد.
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن بيماران 13.27±48.36 سال بود و 51.2% از بيماران مرد بودند. شيوع كلي خارش اورميك 48.3% (181 نفر) بود. كمترين و بيشترين ميزان شيوع خارش در بين مراكز بررسي شده به ترتيب 37.9% و 57.1% بود. 60.2% از بيماران خارش محدود داشتند و شايع ترين محل خارش، ناحيه پشت بدن (68.8%) بود. ميزان شيوع خارش اورميك با تعداد جلسات دياليز بيماران در هفته (P=0.003) و سطح سرمي فسفر (P<0.001) ارتباط معنادار داشت.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه خارش اورميك هنوز يكي از مشكلات شايع در بيماران همودياليزي مي باشد. اتخاذ راه كارهايي براي رفع يا كاهش اين مشكل، ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ