همه چیز از سال 2010 آغاز شد، زمانی که دو دانشمند از دانشگاه منچستر توانستند جایزه ی نوبل در رشته ی فیزیک را به خاطر تحقیقات گرانبهای شان در مورد استفاده از گونه ای کربن در تجهیزات الکترونیکی کسب کنند. از آن زمان تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گرفته، از آن جمله می توان به یک سری مطالعاتی اشاره کرد که پژوهشگران دانشگاه MIT، دانشگاه کلمبیا و مرکز تحقیقاتی T.J. Watson هدایت آن ها را بر عهده داشته اند.
نتایج حاصله از این تمام تحقیقات نشان داده که استفاده از گرافین در چیپ های کامپیوتری، آن ها را قادر خواهد ساخت تا به جای الکتریسیته با نور کار کنند و این یک جهش بزرگ است.
به طور خلاصه می توان گفت که گرافین یک گونه از کربن است. در حقیقت، لایه ای از کربن به ضخامت تنها یک اتم!
گرافین به عنوان ماده ای نو در دنیای فیزیک شناخته می شود که نه تنها نازک ترین، بلکه مستحکم ترین ماده ی شناخته شده در جهان است. توانایی گرافین در تبدیل نور به سیگنال های الکتریکی یک پتانسیل فوق العاده در صنعت کامپیوتر به حساب می آید.
طبق نتایج دانشگاه MIT، چیپ های جدید گرافینی می توانند تا حد بسیار زیادی مصرف انرژی الکتریکی و تولید حرارت را کاهش دهند. از آن مهم تر اینکه، چیپ های مبتنی بر گرافین علاوه بر ارائه سرعت بالاتر، قیمت تمام شده ی کمتری نیز دارند.
شاید این اولین باری نباشد که بحث استفاده از این ماده ی مستحکم و نازک در چیپ های کامپیوتری مطرح شده، در فوریه ی امسال اتحادیه ی اروپا مبلغ 1.35 میلیارد دلار به شرکت نوکیا کمک کرد، تا برای توسعه راه های استفاده از این ماده هزینه کند. ماده ای با ضخامت یک اتم، و استحکامی ۳۰۰ برابر فولاد.
