مبحث هفدهم: "اعتماد به نفس، یگانه طریق موفقیت"

محدودیت هاى خود را بشناسید
لازم نیست كه هریك از ما در همه ی زمینه ها سرآمد دیگران و به اصطلاح ، در همه عرصه ها نفر اول باشد . این كمال طلبى افراطى و این گونه انتظار داشتن از خویشتن ، ریشه در نشناختن خود دارد و آن روى سكه ی بى اعتمادى است.
كسى كه خود را در آینه واقعیت دیده است ، توانایى هاى خود را در كنار ضعف هاى خود ، پذیرفته است و به همین دلیل ، اعتماد به نفس پیشرفته اى دارد . براى مثال ، چنین كسى ممكن است خود را در ریاضیات ، فوق العاده ، در ادبیات ، متوسط و در ورزش ، ضعیف بداند . او با دانستن این سه واقعیت ، دیگر نه خود را مى فریبد و نه به خود لطمه مى زند؛ مى داند كه در كجا سرمایه گذارى كند و در چه مسائلى جولان دهد.
امّا اگر شخصى بى آن كه ارزیابى درستى از خود داشته باشد ، بخواهد در همه عرصه ها نفر اول باشد ، بى شك در همه عرصه ها عقب خواهد افتاد .

یكى از كسانى كه نخست ، تصور غلطى از خود داشت و مى خواست در همه حال نفر اوّل باشد ، امّا بعدها توانست بر این خصلت كمال طلبىِ افراطى خود پیروز شود ، مى گوید :
من دل مشغول كیفیت زندگى ام هستم . مى خواهم سخت كار كنم؛ اما نمى خواهم كه در هر زمینه اى چنان سخت كار كنم كه هیچ كارى  خوب از آب در نیاید و من دچار احساس شكست خوردگى شوم.
بنابراین ، پذیرش محدودیت هاى خویش ، روى دیگر سكه ی شناخت و پذیرش توانایى و قابلیت هاى خویش است. پس با ضعف هاى خویش نیز چون قاضىِ عادل رفتار كنید ، یا به تعبیر بهتر ، همچون پزشكى باشید كه مى خواهد بیمارى را درمان كند . لازم نیست كه به خاطر وجود ضعفى در خود ، از خودتان متنفر باشید و به سبب آن ضعف ، خود را تحقیر كنید . كافى است بخواهید كه آن ضعف نباشد و درمان گردد . لذا همچون ناظر بى طرفى ضعف هاى خود را به همان اندازه كه اهمیت دارند ، ببینید و به تدریج آنها را برطرف سازید.