حضـرت معصـومه(س) و قـم در نگـاه امـام(ره)

از هرسـو كه به شهر قـم پا مـى گذاريـم, گنبد نـورآفريـن و طلايى كريمه اهل بيت عليهم السلام برابر ديدگان, دل آرايـى مـى كند و قـم را زينت مى بخشد. اين خطه, خط ديـن باورى و ديندارى را از رهبران الهى گرفته است. شهرى شهره است كه نامـش در معراج شنيده شـده و عطريادش از گلـواژه هاى معصـومان عليهم السلام به مشام جان رسيـده است. وجـود عالمه آل طاها, عظمتـى افزون بـدان بخشيـده, قـم را ولايتـى كـرده كه همه مردمانـش اهل ((ولايت))انـد. و ديگـر شهرها غبطه والايى اش را مى خورند. ايـن همه از بركات كريمه اهل بيت عليهم السلام است. او چـون كـوثـرى در كـويـر خط سبز سعادت و رستگـارى تـرسيـم كـرده و دلهاى عاشق را از گـوشه و كنـار سمت ايــن شهر كشانـده است. اينك كه در زاد روز ياس ياسيـن; فاطمه زهـرا(س) و سالروز يكصدميـن سال ميلاد حضرت امام خمينى(ره) قرار داريـم, از ضريح چشمان آن عزيز سفر كرده, به حضرت معصـومه(س) و قـم نگاهـى دوباره مـى افكنيـم و قطراتـى از امـواج معرفت امام(ره) را نصيب خود مى سازيم. در ايـن بازنگرى, از واژه هاى زيبايى كه در ساليان بسيار از غنچه لبان آن انسان آسمانـى بيرون تـراويـده, استفاده مى كنيـم; واژه هاى نـورانى راهبرى كه همـواره خـود را ((قمى)) و اهل قـم مى دانست, به ايـن شهر افتخار مـى كرد و عالمان آن را در تمامى جهان نمونه مى ديد.
قـم; خـانه آل محمـد(ص) و حرم اهل بيت عليهم السلام
((آشيانه آل محمد و پناهگاه شيعيان)) لقبـى قـدسـى است كه امام هفتم(ع) به شهر قم داده است. حضرت موسى بـن جعفر(ع) قم را ديارى خـوانده كه خـداونـد شـر دشمنان و هـرگـونه بـدى و آزارى را از شيعيان آن دور مى كند. فرزند فرزانه امام موسى بـن جعفر(ع), رهبر كبيـر انقلاب, بـا الهام از ايـن سخـن فـرمود:
((از يزيديان جز ايـن انتظارى نيست كه به حريم كشور اسلامى ما و به ملت پيرو امام زمان و حتـى به خانه آل محمدعليهم السلام يعنى قـم تجاوز نماينـد...)) پيـش از ميلاد كـريمه اهل بيت عليهم السلام حضـرت معصـومه(س), امـام صـادق(ع) در سخنانـى تـابناك فـرمـود:
((بزودى بانويى از فرزندان مـن كه فاطمه نام دارد در آنجا (قم) دفـن مى شود. هركـس او را زيارت كند, بهشت بر او واجب مى شـود.)) سپـس قـم را ((مـركز شيعيـان)) و ((حــرم اهل بيت عليهم السلام )) ناميـد و حرم خـدا(ص) را مكه, حـرم رسـول خـدا را مـدينه, حـرم ولى خدا على(ع) را كـوفه معرفـى كرد و فرمـود: ((حرم ما نيز قـم است.)) حضـرت امام خمينى(ره) در سخنانـى, كه در جمع گـروهـى از مردم مختلف قـم بيان فرمـود, بيـش از بيست صفت ارزشمند در باره ايـن شهر, حـوزه علميه قم و مردم آن به كار برد: ((قـم حرم اهل بيت است. قم مركز علـم است. قم مركز تقـواست. قـم مركز شهادت و شهامت است. از قـم علم به همه جهان صادر شده است و مى شود; و از قم شهادت به همه جا صادر مى شـود. قـم شهرى است كه در آن ايمان و علـم و تقوا پرورش يافته و از آن وقتى كه قم بـوده است. قـم از زمان ائمه اطهارعليهم السلام مورد توجه اسلام بوده است; و از قـم تقـوا, شجاعت, شهامت و همه فضايل به همه جا صادر مـى شـود و صادر خواهد شد.
علمايـى كه در قـم مـن ادراك كرده ام, كسانـى بـودند كه در دنيا نمونه بـودند. در علـم و در تقوا و مـن اميدوارم كه ادامه پيدا كنـد ايـن علـم و تقـوا در شهرشما تـا زمان ظهور امام زمان سلام الله عليه...)) در فرازى ديگر, شوق سرشار خود به قـم و ساكنانش را چنين بيان مى كنند:
((من هرجا باشم قمى هستـم و به قم افتخار مى كنم. دل مـن پيش قم است و قمى و دل مـن پيش همه اهل تقواست و همه كسانى كه به اسلام خـدمت مـى كنند. مـن گرچه از قـم ـ مع الاسف ـ تا يك مقـدارى دور هستم, لكـن به حسب قلب نزديكم. سلام مـن را به اهل قم برسانيد و از همه شمـا اميـدوارم كه ايـن نهضت را به آخـر بـرسـانيــد.))
قم; شهر قيام و نهضت
امـام صـادق(ع) فلسفه نـام قـم را چنيـن بيـان فـرمـــوده است:
((از آنجا كه اهل قـم با قائم آل محمد(ص) همراه مى شـوند, با او قيام مى كنند, او را يارى مى كنند. و استـوار و پابرجا مـى مانند, ايـن خطه را ((قـم)) ناميده اند.)) از معصومان عليهم السلام علت ها و تفسيـرهاى مختلفـى در بـاره نام قـم بيان شـده است; اما آنچه فلسفه اى بـرتر در علت نام قـم بيان شـده است; قيام و نهضت ايـن شهر مقـدس است. از ديرباز بيـرق مبارزه عليه ستمگـران, در ايـن شهر بـر پا بـوده است. از ايـن رو, دشمنان بغضـى ديرينه نسبت به مردم, حـوزه و شهر قـم داشته اند. امام راحل(ره) در سخنى كوتاه, قـم را شهرى هميشه پيشقـدم در نهضت معرفـى مى كنـد و مـى فرمايد:
((مـن در ايـن حالى كه هستـم و ملاحظه مى فرماييد, كمتر موفق شدم كه بـرادرهاى قمـى خـودم را از نزديك ببينـم و آن علاقه اى كه به اين جـوان ها دارم... علاقه خـودم را به آنها تقـديـم كنـم. ايـن مسئله بايد براى همه ملت, توجه به آن بشود كه امروز ايـن مملكت به دست تـواناى شماها - و مبـداء آن از قـم بـود ـ به دست شمـا افتاده است... بايد خـودتان به فكر آن باشيد. قـم هميشه پيشقدم در امـور بـوده است.)) ايـن ويژگـى پرفروغ سبب شـد تا آن رهبـر فرزانه, در روز ورود خـود به ايـن شهر, قـم را ((نمونه)) و محل انتشـار ((دانـش)) معرفـى كنـد و بفـرمـايد:
((از قم علـم منتشر مى شود. از قم قدرت منتشر مى شـود. قـم نمونه بود و من مفتخرم كه در قـم هستـم. مـن 15 سال يا قدرى بيشتر از شمـا دور بـودم; لكـن دلـم اينجـا بـود. بـا شمـا بـودم. شمــا غيـرتمنـدان, شمـا پـاك جـوانـان سـرمشق همه شـديــــد.)) آرى:
شهرها انگشترند و قم نگين
قم هماره حجت روى زمين
مرقد ((معصومه)) چشم شهرها
مهر او جان هاى ما را كهربا
((حوزه قم)) هاله اى برگرد آن
فقه و احكام خدا را مرزبان
قم هميشه رفته راه مستقيم
بوده در مهد هدايتى مقيم
قم نمى بيند مگر خواب قيام
تيغ قم بيگانه باشد از نيام
شهر خون, شهر شرف, شهر جهاد
شهر فقه و حوزه, علم و اجتهاد
هركجا را هرچه سيرت داده اند
اهل قم را هم بصيرت داده اند
نقطه قاف قيامند اهل قم
برق تيغ بى نيامنداهل قم