درباره گروهی از اهالی ری چنین روایت شده: « انهم دخلوا علی ابی عبد الله و قالوا: نحن من اهل الری. فقال، مرحبا باخواننا من اهل قم، فقالوا: نحن من اهل الری، فاعاد الکلام قالوا ذلک مرارا و اجابهم بمثل ما اجاب به اولا. فقال: ان لله حرما و هو مکة و ان للرسول(ص) حرما و هو المدینة و ان لامیرالمؤمنین(ص) حرما و هو الکوفه و ان لنا حرما و هو بلدة قم و ستدفن فیها امراة من اولادی تسمی فاطمة فمن زارها وجبت له الجنة.»

  گروهی از اهل ری بر امام صادق(ع) وارد شدند و عرض کردند:ما اهل ری هستیم.حضرت فرمود:برادران ما از قم خوش آمدند، دوباره گفتند:ما اهل ری هستیم، باز حضرت مانند اول پاسخ داد، آنان چند بار همان جمله را تکرار کردند و حضرت نیز مانند اول پاسخ فرمود، حضرت ادامه داد: خداوند حرمی دارد وآن مکه است. پیامبر(ص) حرمی دارد و آن مدینه است. امیر المؤمنین(ع) نیز حرمی دارد که کوفه است و برای ما نیز حرمی است و آن شهر قم است. به زودی بانویی از اولاد من به نام فاطمه در آن دفن می گردد که هر کس او را زیارت نماید بهشت بر او واجب خواهد شد.

نکته قابل توجه اینکه امام صادق(ع) پس از کوفه حرم دیگر معصومین(ع) را ذکر نفرمود و به طور مطلق قم را حرم اهل بیت(ع) معرفی فرمود، لذا کسی که به زیارت قم می رود گویا همه اهل بیت را همزمان زیارت کرده، لذا شایسته است هر گاه دلهای ما هوای زیارت هر یک از اهل بیت(ع) مانند کربلای ابی عبدالله(ع) را می نماید، به نیت زیارت کربلا و... به زیارت حضرت معصومه(س) برویم.