بارانهای پیاپی نشانه ای طبیعی

در سال ظهور، بارانهاى پیاپى ، زمین را آباد و سرسبز مى کند و وضع مردم ، بهتر مى شود. امامان (ع ) در تبیین نشانه هاى ظهور و خبر دادن از رخدادهاى آن روزگار، از این واقعه نیز، یاد کرده اند که به چند نمونه از احادیثى که در این باره رسیده اشاره مى کنیم :
شیخ مفید، با بهره گیرى از روایات ، مى نویسد:
(( ثم یختم ذلک باریع و عشرین مطرة متصل فتحیى بها الارض ‍ بعد موتها و تعرف برکاتها(۱) .))
پس پایان مى گیرد این (پدید آمدن نشانه ها) با بیست و چهار باران پیاپى که زمین را پس از آن که مرده بود، زنده مى کند و برکات آن را مى شناساند.
شیخ طوسى از امام صادق (ع ) روایت مى کند:
(( ان قدام القائم لسنة غیداقة ، یفسد التمر فى النخل فلاتشکوا فى ذلک (۲) .))
در آستانه قیام مهدى (ع )، سالى پرباران خواهد بود که در اثر آن ، خرما بر روى نخل مى پوسد. پس در این ، تردیدى به خود راه ندهید.
یا امام صادق مى فرماید:
(( و اذا آن قیامه ، مطر الناس فى جمادى الآخرة و عشرة ایام من رجب ، مطرا لم یر الناس مثله ، فینبت اللّه به لحوم المؤ منین فى ابدانهم فى قبورهم …(۳) .))
و چون هنگام ظهور مهدى (ع ) نزدیک شود، در تمام ماه جمادى الآخر و ده روز نخست ماه رجب ، بارانى بر مردم ببارد که تا آن هنگام ، مانند آن را ندیده باشند. پس خداوند، به وسیله آن ، گوشت بر بدن مؤ منان ، که در قبرهایشان خفته اند، برویاند.
بارش این مقدار باران ، آن هم پیاپى ، کم سابقه و یا بى سابقه است . با این حال ، حمل آن بر معجزه ، وجهى ندارد، زیرا وقوع آن به گونه عادى ممکن است . البته احتمال دیگرى نیز وجود دارد که این بارانها، همزمان و در همه جاى زمین ببارد که در این صورت ، مى تواند جنبه اعجاز داشته باشد(۴) .
این نشانه را گرچه بزرگانى مانند: شیخ مفید، شیخ طوسى و طبرسى در ردیف نشانه هاى ظهور آورده اند، ولى باید توجه داشت :
اولا، روایت طبرسى و مفید مرسله است .
ثانیا، جمله (( فینبت اللّه به لحوم المؤ منین )) در ذیل روایت طبرسى ، نشان مى دهد که مربوط به برپایى قیامت و زنده شدن مردگان است .
و ثالثا، روایت شیخ طوسى نیز ضعیف است ، زیرا در سند آن على بن ابى حمزه (۵) قرار دارد که از واقفیه است .
بنابراین ، اثبات چنین نشانه اى براى ظهور، به استناد این گونه روایات ، مشکل است . البته از مجموع این روایات و سخنانى که در این باب گفته اند، با توجه به این که دوران ظهور، آغاز سامان یافتن امور و از بین رفتن مشکلات است ، احتمال مى رود که از نظر طبیعى ، شرایط مساعدى پیش مى آید، تا سال ظهور سالى پرباران و آبادان باشد.

پی نوشت
۱- ارشاد، ج ۱/۳۷۰٫
۲- ((کتاب الغیبة )) شیخ طوسى / ۴۴۹٫
۳- ((اعلام الورى )) / ۴۳۲٫
۴- ((تاریخ ما بعد الظهور)) / ۱۹۱٫
۴- ((جامع الرواة )) ج ۱/۵۴۷٫