پاسخ به:مبحث چهاردهم:امام جعفر صادق(ع)
جمعه 8 شهریور 1392 11:17 AM
2- قدر سخن
روزی امام صادق ( ع ) مردی از دوستان را ملاقات کرد و از کار و بارش پرسید .
آن مرد گفت : « کاری از دستمان بر نمی آید . مردم را می بینیم که گرفتارند و مالی نداریم که به ایشان ببخشیم و راهی نمی یابیم که ایشان را از گرفتاری نجات دهیم . ناچار کاری که می کنیم این است که با ایشان سخن می گوئیم و آنها را به آنچه خداوند به خوبان وعده داده است امیدوار می کنیم ، از زندگی سادۀ اولیای خدا مثال می زنیم و آنها را دلداری می دهیم . از رنجهای بزرگان و برگزیدگان یاد می کنیم و غم ایشان را تسلی می دهیم و از گفتار شما ، ایشان را به خیر و خوبی دعوت می کنیم . چه کنیم ، کاری جز سخن گفتن از ما ساخته نیست . »
امام ( ع ) در جواب فرمود : « بسیار خوب ای مرد ! خدا از هیچ کس بیش از توانائی اش چیزی نخواسته ، آیا سخن و کلام را بی ارزش می دانی ، در حالی که سرمایۀ اصلی پیغمبران و حکیمان و دوستان خدا ، سخن حق و گفتار خوب است . خدا هیچ یک از رسولان و پیغمبران خود را با کیسه های طلا و نقره برای هدایت و پیشوائی مردم نفرستاده است . ساز و برگ آنها همان سخن گفتن بوده است . بلکه بهتر از این ، خدا خودش را هم به مردم ، با همان سخن معرفی کرده است .
کلام حق و سخن راست سرمایه ای بزرگ است . قدر آن را بدان و خدا را به آن شکر کن ، نه اینکه از نداشتن قدرتهای دیگر غصه بخوری . »
