مبحث چهاردهم:امام جعفر صادق(ع)

سلام.به همه شما راسخونی ها و تشکر از این مطلب تون.امیدوارم دوباره از این مطالب مناسبتی بگذارید.

من می خواستم کمی در مورد جنبش علمی در زمان مولایمان امام صادق(ع) بنویسم شاید که  مقبول حق و زیبنده ی شان علمی ایشان باشد.ان شاءالله

به نظر من شاید این که ما الآن مسلمان هستیم و در یک کشور اسلامی زندگی می کنیم،مدیون به تلاش های علمی و فقهی آن حضرت در زمان خویش می باشد چرا که به گفته شهید مطهری(ره) بنیانگذار فقه شیعی و اجتهاد و حوزه های علمی امام صادق(ع) می باشند.

همه ی ما قبول داریم که بزرگان مذهبی علمی ما از دامان همین حوزه های علمیه و مدرس های علمی بزرگان خود رشد کرده اند.یکی از همین بزرگان مذهبی و علمی امام راحل مان است که اگر بر طبق سیره و راه ایشان در مسائل فردی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی حرکت کنیم و پاسدار انقلاب ایشان و مردم فداکارمان باشیم بی تردید دنیا و حتی آخرت خود را مدیون ایشان هستیم.

در جامعه ی شیعی،افرادی مانند امام خمینی(ره) در همه ی اعصار پس از ائمه هدی(علیهم الآلاف و التحیه و السلام) وجود داشته اند که همواره مردم را به پیروی از دستورات الهی و اولیا و اوصیا حق دعوت کرده اند و پس از مطالعه در زندگی این افراد در می یابیم که فقه و اجتهاد شیعی بخش مهمی از زندگی آنان را تشکیل می دهد.همان ((فقه و اجتهاد))ی که توسط جعفربن محمد الصادق(علیه السلام) بنیاد نهاده شده بود.

به نظر من این حرکت و جهاد آن امام همام اگر بیش ازقیام فداکارانه ی جد بزرگوارش اباعبدالله الحسین(ع) در زندگی حال حاضر ما تاثیر نداشته باشد از آن هم کمتر نیست.

در پایان به همان منظور و اعتقاد شهید مطهری می رسیم که هر امامی در زمان خویش مکلف به انجام وظیفه ای بوده است و ما به تک تک آن بزرگواران به اندازه ی دنیا و آخرت مان بدهکاریم.

والسلام