مبحث یازدهم: اینترنت معایب ومزایا وراهکار ها

اینترنت تا جایی پیش رفته که حتی از تلویزیون و ماهواره، 2رقیب سنتی‌تر خود پیشی گرفته است. دیگر افراد نه تنها نسبت به این ابزار ارتباطی اشتیاق بیشتری نسبت به ماهواره و تلویزیون از خود نشان می‌دهند که با آمدن مطبوعات آنلاین نیز از اقبال مردمی نسبت به روزنامه‌های سنتی و چاپی به‌شدت کاسته شده است. اما آنچه اینترنت را مانند تلویزیون برای کودکان خطرناک جلوه می‌دهد افزایش سایت‌های بازی‌های اینترنتی و سایت‌های غیراخلاقی است که باعث بروز ناهنجاری‌هایی در میان قشر نوجوان و جوان جامعه می‌شود.

در واقع کودکان نه تنها در معرض خطر اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری و فراتر از آن بازی‌های اینترنتی قرار گرفته‌اند که در معرض آموزش بسیاری از مسائل غیراخلاقی نیز قرار می‌گیرند. از همین رو والدین باید هوشیار بوده و هم بر ساعات استفاده کودکان خود از اینترنت و هم دسترسی کودکان خویش به سایت‌ها نظارت داشته باشند؛ در واقع بی‌حد و مرز بودن دنیای اینترنت و نامحدود بودن آن و جاری نبودن قوانین محدود‌کننده خاص بر اینترنت آن را بدل به پدیده‌ای بس خطرناک برای کودکان کرده است.

اینترنت یک پدیده دو کاربردی است که همزمان می‌تواند برای کودکان مفید و در عین حال بسیار مضر باشد؛ مفید از آن رو که اینترنت دارای سایت‌های متعدد آموزشی است و در زمینه آموزشی می‌تواند نقش مؤثری برای کودکان ایفا کند و علاوه بر این اینترنت و در کل استفاده از فناوری رایانه‌ای، امروزه پایه و مبنای ورود به مدرسه و دانشگاه و در سنین بالاتر بازار کار قرار گرفته است. از سویی دیگر بازی‌های اینترنتی نیز با رعایت پاره‌ای از موارد از جمله پرهیز از پیگیری بازی‌های خشونت بار کامپیوتری و اینترنتی توسط کودکان و نظارت والدین بر انجام این بازی‌ها می‌تواند در تقویت هوش کودکان مؤثر واقع شود.

سویه دیگر استفاده از اینترنت سویه منفی و مخرب آن است که درصورت عدم‌نظارت والدین و ورود کودکان به سایت‌های غیراخلاقی می‌تواند بسیار مخرب باشد. صدمات بهداشت روانی از طریق اینگونه سایت‌ها به کودکان و نوجوانان به‌ویژه در ایجاد مسائلی مانند انحرافات جنسی، خشونت، اعتیاد، رفتارهای ضد‌اجتماعی، سست شدن مبانی خانواده و اشاعه جرم و جنایت در طیف وسیع در بسیاری موارد جبران‌ناپذیر است.به همین خاطر والدین باید ضمن آنکه خود مبانی کامپیوتر و اینترنت و نحوه استفاده از آن را فرا می‌گیرند، توجه داشته باشند که با محدودیت‌های شدید و تنبیهات نمی‌توان به‌طور کامل بر استفاده کودکان از اینترنت نظارت داشت.

در سوی دیگر دانشجویان می باشند که با استفاده از اینترنت در هر کجا و در هر مکانی می توانند به امور مرتبط با تحصیل خود بپردازند و از اینترنت به عنوان منبع و کتاب خانه ای که همیشه باز است، استفاده کنند. اما معایبی هم دارد که فرد را وابسته به جست وجو های غیر حضوری کرده و کیفیت کاری را پایین می آورد.

در زمینه های اداری نیز، امروزه تمام ادارات و سازمان ها دارای سایت هایی هستند که امکانات خود را در سایت برای افراد به نمایش گذاشته و افراد را قادر می سازد که بسیاری از کارها را به صورت غیر حضوری انجام دهند. به این ترتیب تعداد مراجعین به سازمان ها کاهش یافته و زمان کمتری برای انجام کارها نیاز می باشد. حتی مدیران می توانند بدن نیاز به حضور در شرکت و کارخانه ، سازمان خود را کنترل و مدیریت کنند، با افراد به صحبت بپردازند و دستورات لازم را صادر کنند.

. همچنین افراد بواسطه اینترنت می توانند بدون نیاز به شرکت در کلاس های حضوری، در دانشگاه های مجازی به تحصیل بپردازند.

در بسیاری از کشورها اینترنت در سیاست نیز دخیل شده و انتخابات به صورت مجازی انجام شده است. با توجه به مطالب گفته شده اینترنت در تمام مراحل کاری در زندگی روزمره حضور دارد و می توان بسیار از آن سود برد. گرچه بواسطه اینترنت تمام کارها را می توان انجام داد، اما این امر باعث کاهش فعالیت های بدنی شده و فرد را به مرور بی تحرکی می کند که این خود در آینده نه چندان دور به یک مشکل حاد تبدیل خواهد شد.

صحبت با کودکان در مورد نحوه استفاده از کامپیوتر از سوی آنان و خطراتی که در هنگام آنلاین شدن ممکن است آنها را تهدید کند از جمله راهکارهای مؤثر نظارتی محسوب می‌شود. دیگر راهکار مناسبی که می‌تواند در این زمینه از سوی والدین پیگیری شود، قرار دادن کامپیوتر در مکانی از منزل است که بتوان فعالیت‌های کودک را تحت نظر داشت. محدود کردن زمان استفاده از کامپیوتر نیز اقدام مهمی است که می‌تواند توسط والدین به اجرا درآید. نظارت بر پیام‌های الکترونیک در چت‌روم‌ها نیز بسیار مهم است.

والدین باید این نکته را مورد توجه قرار دهند که برای پیشگیری از ارتباطات زیاد کودکان در چت‌روم‌ها و استفاده آنها از فضای مجازی به‌منظور دوست‌یابی، باید تلاش‌هایی را جهت بر قراری روابط اجتماعی سالم برای کودکان خود انجام دهند و اوقات بیشتری را صرف بردن کودکان به پارک و منازل افراد خانواده خود که دارای کودکان همسن و سال هستند، انجام دهند.