آیه نورانی شب سی ام ماه مبارک رمضان

با دقت و بررسي در آيات مختلف قرآن، به خوبي روشن مي‌شود كه دو دسته آيات در زمينه علم و غيب و آگاهي از آينده وجود دارد.
دسته اول: آياتي كه علم غيب را مخصوص خدا معرفي مي‌كند و از غير او نفي مي‌كند؛ مانند: (و عنده مفاتيح الغيب لا يعلمها الا هو)[1] «كليدهاي غيب نزد خداست كه جز او كسي آنها را نمي‌داند» (قل لا يعلم من في السموات و الارض الغيب الا الله)[2] «بگو هيچيك از كساني كه در آسمان‌ها و زمين هستند غيب را نمي‌دانند، جز خدا» و آيات ديگر مانند: (انعام، آية 50)، (اعراف، آية 188)، (يونس، آية 20) و... به صراحت دلالت دارند كه علم به غيب، ‌مخصوص خداوند است.
گروه دوم از آيات، به روشني نشان مي‌دهد كه اولياي الهي «اجمالاً» از غيب آگاهي دارند؛ مانند: (و ما كان الله ليطلعكم علي الغيب و لكن الله يجتبي من رسله من يشاء)[3] «چنان نبود خدا شما را از علم غيب آگاه كند ولي خداوند از ميان رسولان خود هر كس را بخواهد بر مي‌گزيند (و قسمتي از اسرار غيب را در اختيار او مي‌گذارد)» و در معجزات حضرت مسيح ـ عليه السّلام ـ مي‌خوانيم كه فرمود: (و انبئكم بما تأكلون و ما تدخرون في بيوتكم)[4] «من شما را از آنچه مي‌خوريد، يا در خانه‌هايتان ذخيره مي‌كنيد؛ خبر مي‌دهم» در نتيجه خداوند تمامي اسرار غيب را رسولان خود را نداده است؛ ولي به طور اجمال به آنها اعطا نموده است.

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458