آیه نورانی شب بیست و نهم ماه مبارک رمضان

لذات مادی تا جایی جلوه و جذابیت دارند و می توانند انسان را در دام خود اسیر و به خویش وابسته سازند كه شخص لذت بالاتری را تجربه نكرده باشد . شعله شمع كه در تاریكی شب جلوه گری می كند و نگاهها را به خود خیره می سازد به هنگام تابش آفتاب عالمتاب بازارش رونقی ندارد و حتی كسی متوجه روشن بودن آن نیز نمی شود . لذایذ جسمانی لذت حیوانات است ، لذت انسان لذت روح است همچون لذت علم و هنر و معنویت . بالاترین لذت انسانی كه به طور نامحدود روح را در جاذبه خود جلب و از جاذبه هر چه جز آن رها و وارسته می سازد لذت یاد خداست . یاد محبوب چنان حلاوتی در كام جان عاشق ایجاد می كند كه با وجود آن رونق بازار همه لذایذ و شیرینیهای مادی از بین می رود . پیامبر اكرم ( ص ) از ذكر و مناجات حق چه لذتی احساس می كرد كه پس از یك روز تلاش و تقلا برای هدایت مشركان و كافران و آزار دیدن به دست آنان ، آن هم در شرایطی كه از شدت گرسنگی سنگ بر شكم می بست ، شب هنگام كه به خانه باز می گشت ، تا صبح در حالی كه برپا ایستاده بود ، ر و به قبله به مناجات و ذكر خدا مشغول بود و كوچكترین میلی به خواب و استراحت در خویش احساس نمی كرد ؟