آیه نورانی شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان

شکرگزاری در همه حال

انسان در همه حال بابت همه چیز باید شكرگزار خداوند خود باشد، ولی در احادیث نسبت به موارد خاصی تاكید بیشتر نمودهاند، امام صادق(علیه‎السلام) به چند مورد از آن اشاره فرمودهاند:

الف- هنگام تندرستی:

شخص تندرست و شكرگزار، اجرش همچون پاداش شخص گرفتاری است كه برای خدا صبر پیشه سازد.(5)

ب- هنگام اعطاء و بخشش به دیگران:

عطابخش شكرگزار، اجرش همچون شخصی است كه از نعمت محروم است و در محرومیت قناعت میكند.(6)

ج- هنگام داشتن نعمت:

سپاس و شكر به هنگام نعمت، باعث افزایش و فزونی نعمت میشود.(7)

د- هنگام مشاهده محرومیت دیگران:

در هنگام مشاهده انسانی كه از نعمتی محروم است ولی شما آن محرومیت را ندارید بگویید: بار خدایا من تمسخر نمیكنم و بر خود نمیبالم بلكه تو را برای نعمت‎های بزرگت نسبت به خود میستایم.(8)

در این مورد پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) سفارش اكید دارند كه:

مبادا طرف مقابل بشنود و اندوهگین گردد.(9)

امام باقر(علیه‎السلام) نیز میفرماید:

چون شخص گرفتار و دردمندی را دیدی، به نحوی كه او نشنود سه بار بگو: حمد خدایی را كه مرا از آنچه تو را مبتلا ساخته معاف نمود، هر كس این را بگوید آن بلا به او نمیرسد.(10)

ه- هنگام یادآوری نعمت:

سیره پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) و دیگر ائمه معصومین(علیهم‎السلام) این بوده است كه در هنگام یادآوری نعمت، با سجده‎ی بر خاك، شكر خداوند را به جای میآوردند.