آیه نورانی شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان

در ضمن به مردمان هشدار می دهد که سپاسگزاری و شکر نعمت های خداوندی را ترک نکنند؛ زیرا ترک آن موجب سلب نعمت می شود و خداوند بر مردمانی که شکرگزار نعمتی نباشند آنان را به سختی می گیرد ( رعد آیه ۱۱ و سباء آیات ۱۵ تا ۱۷)

آیات ۳۵ و ۷۱ و ۷۳ سوره یس و آیه ۷۰ سوره واقعه ترک شکرگزاری و سپاسگزاری در برابر نعمت های الهی را کاری زشت می شمارد و افرادی که ترک شکر نمایند توبیخ و سرزنش می کند. آیه ۱۷۲ سوره بقره و ۱۱۴ سوره نحل بر وجوب شکر خدا همانند دیگر عبادات واجب تاکید کرده است.

خداوند در آیه ۶۳ سوره انعام از عهد مردمان نسبت به شکرگزاری از نعمت های خداوندی در هنگام گرفتاری و سختی ها سخن می گوید که نشان می دهد که مردمان در حالت آسایش و آرامش به سوی ناسپاسی کشیده می شوند در حالی که در حالت گرفتاری و سختی خود را سپاسگزار معرفی و نشان می دهند. این بدان معناست که هم انسان ها موجوداتی ناسپاس هستند و چنان که ایشان موجوداتی هستند که به عهد خویش وفا نمی کنند.

آیه ۱۲ سوره لقمان تبیین می کند که سپاسگزاری به درگاه خداوند ریشه در حکمت دارد و انسان هایی که از نعمت حکمت برخوردارند شاکر نعمت های خداوندی می باشند. این بدان معناست که شناخت و آگاهی از فلسفه سپاس و نعمت و نیز جایگاه خود و خدا موجب می شود تا انسان واکنش های مناسب و درست نشان دهند و کسانی که از سپاس و شکرگزاری سر باز می زنند در حقیقت انسان هایی هستند که از حکمت بهره ای نبرده اند.

http://somamus.com/?p=3609