آیه نورانی شب بیست و پنجم ماه مبارک رمضان

به یقین در آمد و رفت شب و روز و آنچه خدا در آسمانها و زمین آفریده، و در تقدیرى که بر اساس حکمت خود در این دو پدیده شگرف منظور داشته، و در ستارگان ثابت و سیّارى که در کران تا کران این فضا در مدار خود در حرکت هستند، و نیز در پدیده هاى زمینى همچون حیوان، گیاه، جماد و دیگر موجودات و نیز در انواع روزیها و نعمت هاى رنگارنگى که در زمین پدیدار ساخته، براى مردمى که از نافرمانى خدا مى ترسند و از کیفر او مى هراسند، نشانه ها و دلیلهایى بر یکتایى و قدرت خداست.

در آیه شریفه بدان دلیل تنها نام پرواپیشگان را مى برد و پدیده هاى گوناگون جهان هستى را نشانه و دلیل یکتایى خدا براى آنان مى داند که تنها این گروه از مردم هستند که خرد خویش را به کار مى گیرند و از آیات و نشانه هاى خدا درس مى آموزند و بهره ور مى گردند، نه دیگران.