آیه نورانی شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

امام سجاد(ع) در دعاي چهلم از صحيفه سجاديه درباره ياد مرگ با خداوند چنين به راز و نياز پرداخته است:

خدايا بر محمد(ص) و آلش رحمت فرست، و ما را از آرزوهاي دراز  بازدار، و با عمل درست  آرزوهاي ما را كوتاه گردان تا به پايان رساندن ساعتى را پس از ساعتى، و دريافتن روزى را در پى روزى، و پيوستن نفسى را به نفسى و گامى را در پى گامى آرزو نكنيم، و ما را از غرور آرزوي دراز محافظت فرما و از شرور آن در امان دار، و مرگ را همواره نصب العين ما قرار ده، و ياد كردنمان را از مرگ گسسته و ناپيوسته مساز، و از اعمال شايسته توشه عملى برايمان قرار ده كه با آن براى بازگشت بسوى تو شتاب كنيم، و به زود رسيدن به كوى تو حرص ورزيم، تا مرگ براى ما آرامگاهى باشد كه با آن انس گيريم، و محل الفتى كه بسويش مشتاق باشيم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم. پس هر زمان كه آن را بر ما وارد سازى و بسوى ما فرود آورى، ما را از ديدار چنان ديداركننده‏اى نيكبخت ساز و چون در آيد ما را با او مأنوس گردان، و ما را در مهمانى او بدبخت مساز و از ديدنش سرافكنده مكن و آن را درى از درهاى آمرزش و كليدى از كليدهاى رحمت خود قرار ده، و ما را در سلك هدايت شدگانى بميران كه گمراه نشوند، و فرمانبردارانى كه اكراه نداشته باشند، و تائبانى كه عصيان نكنند، و بر گناه اصرار نورزند اى ضامن مزد نيكوكاران. و اى مصلح كار تباه كاران.