آیه نورانی شب بیستم ماه مبارک رمضان

فضیلت؛ نیکویی به بهترین وجه

وجود مقدّس جوادالأئمّه از مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیهما) – که این هم تقریباً حدیث سلسله‌الذّهبیّه می‌شود – بیان فرمودند: «الْفَضِیلَةُ بِحُسْنِ الْکَمَالِ وَ مَکَارِمِ الْأَفْعَالِ لَا بِکَثْرَةِ الْمَالِ وَ جَلَالَةِ الْأَعْمَالِ»[۳]. فضیلت چیست؟ «الْفَضِیلَةُ بِحُسْنِ الْکَمَالِ»، نیکویی در آن کمال. کمال چیست که حسن کمال باشد؟ حسن کمال یعنی آن درخواست بالای بالا و به بهترین وجه. لذا فضیلت این است که انسان هم خودش داشته باشد و هم از خدا در خواست کند که این طور بشود. «وَ مَکَارِمِ الْأَفْعَالِ» کارهای بسیار نیک را داشته باشد. «لَا بِکَثْرَةِ الْمَالِ وَ جَلَالَةِ الْأَعْمَالِ» به مال زیاد و بزرگی کارها نیست که مثلاً من چقدر کار کرده‌ام، همان حسن کمال است.

کمال یعنی این که کامل شود و در نهایت قرار بگیرد، اوج بگیرد و به سرمقصد برسد. پس اگر کسی به آن اوج برسد، آن هم به بهترین وجه یعنی به آن کمال رسیده است. «وَ مَکَارِمِ الْأَفْعَالِ» یعنی یک کار بکن، امّا آن یک کار را به بهترین وجه، به کمال و به سرمنزل مقصود برسان. «لَا بِکَثْرَةِ الْمَالِ وَ جَلَالَةِ الْأَعْمَالِ» کمال، به زیادی مال و بزرگی اعمال نیست