آیه نورانی شب پانزدهم ماه مبارک رمضان

فسبّح بحمد ربّک

* خداوند، مبرّا و منزّه از هر عیب و نقص و شایسته ستودن و تمجید کردن

* شایسته ترین سخن براى نفى عیب از خداوند، ستایش او است.

*  لزومِ همراه ساختن تسبیح با حمد خداوند

* ستایشِ خداوند، تنها با سخنى شایسته است که کمترین شائبه عیب شمارى و تنقیص در آن نباشد.

* حمد، زمانى مى تواند وسیله تسبیح باشد که در الفاظ و عبارت هاى برگزیده آن، منزّه دانستن خداوند از عیب ها جلوه گر باشد.

* خداوند، مرّبى و مدبّرى شایسته و بى عیب، براى پیامبر(ص) و دیگران است.

* مخاطب در «ربّک»، گرچه پیامبراکرم(ص) است; ولى سیاق سوره، بر تمام انسان ها منطبق است. در این موارد آن حضرت به عنوان رسول و نیز فردى از افراد بشر، مورد خطاب قرار گرفته است.