غضب يكی از غرايز انسانی است و بهره های فراوانی برای انسان دارد و در دفاع از هويت و باورها و فرهنگ او نقش مهمی ايفا می كند.
سه گروه متفاوت
در واقع انسان ها را می توان در مورد اين حالت نفسانی، به سه گروه تقسيم كرد:
دسته اول: انسان هايی كه در هنگام غضب افراط می كنند و از حد و مرز ايمان بيرون می روند. اين گونه اشخاص همواره گرفتار اعمال ناپسند خود هستند و بسا كه پشيمانی هم سودی به حالشان نخواهد داشت.
دسته دوم: افرادی هستند كه اساساً خشمگين نمی شوند و اصلا قوه غضبيه خود را به كار نمی گيرند و در جاهايی كه حتی شرع و عقل هم برای آنان خشم را لازم دانسته است، به هيچ وجه حركتی ندارند. اينان نه تنها عملی ناپسند انجام می دهند، بلكه از افراد عصبانی بدترند و افرادی بی غيرت و بی هويت تلقی می شوند.
دسته سوم: كسانی كه براساس كمال وجودی خود هرگاه خشمگين شوند، از مرز اعتدال خارج نمی شوند. اينان با ايمان راسخ و اعتماد به نفسی كه دارند، هنگام بروز حالت خشم بر وجودشان تسلط كامل دارند و تمام اعضا و جوارح آنان تحت فرمان عقل و ايمانشان قرار دارد.
