اقدامات نیرو های خودی پیش از عملیات

اقدامات نیروهای خودی پیش از عملیات

مهم ترین اقدامات نیروهای خودی حد فاصل عملیات های ثامن الائمه (ع) تا طریق القدس، عبارت بودند از:

1- شناسایی خطوط و عمق دشمن؛ مهمترین شناسایی عمق با هدف انهدام دشمن در شمال غربی رودخانه نیسان شامل منطقه غرب سوسنگرد و حاشیه هور و از پشت دشمن در روستاهای دفار، نهركسر، شیخ محمود و تا حوالی بیت نعمه می شد. برای شناسایی معابر خودی به دشمن و برعكس، شناسایی موانع مصنوعی شامل میادین مین، خاكریزها و سایر تاسیسات و نیز شناسایی و ثبت تحركات و استعداد پشتیبانی دشمن اعم از هوایی، هوانیروز، توپخانه و پدافند هوایی اقداماتی انجام گرفت. هم چنین منطقه شمال كرخه در حدفاصل جناح دشمن و ارتفاعات میشداغ در منطقه رملی نیز شناسایی شد كه اطلاعات آن بسیار حائز اهمیت بود و منجر به طرح ریزی عملیات به صورت احاطه ای شد و جاده معروف بر روی منطقه رملی نیز بر اساس همین اطلاعات و برابر نیاز عملیات احداث شد و بدین ترتیب، امكان دسترسی نیروهای خودی در خیز اول به عقبه دشمن در تنگه چزابه فراهم شد.

2- سازماندهی نیروهای مردمی به كوشش و تدبیر سپاه پاسداران، به گونه ای كه در محاسبات عملیات، میزان استعداد و توان سپاه به عنوان یكی از عوامل تعیین كننده در آغاز عملیات و كسب موفقیت مورد تاكید قرار گرفت.

3- طرح ریزی عملیات بر پایه شناسایی از منطقه وتوان موجود نیروهای خودی و انجام دادن برخی جابه جایی ها و تقویت منطقه كه با ظرافت و دقت خاصی انجام گرفت.

4- نزدیك كردن خطوط خودی به دشمن با ایجاد خاكریزهای كوتاه.

5- اجرای طرح آب برای محدود كردن خطوط پدافندی و آزاد كردن نیرو.

6- احداث جاده ای به طول 15 تا 20 كیلومتر در زمین های رملی شمال منطقه عملیاتی.

در پی شهادت برخی از فرماندهان ارتش و سپاه پس از عملیات ثامن الائمه(ع)، انتصاب های جدید موجب تغییراتی در مدیریت جنگ شد كه در گسترش و تأمین همكاری سپاه و ارتش نقش به سزایی داشت.