آیه نورانی شب هفتم ماه مبارک رمضان

کفر نعمت: به معنی پوشانیدن نعمت است و سه نوع دارد:
1-جهل به نعمت؛ که از سایر مراتب بدتر و سخت تر است و دو صورت دارد: یکی اینکه به خاطر نفهمی، نعمت را نمی شناسد و آن را نادیده می گیرد و بود و نبودش را برابر می داند.

دیگری جهل به نعمت دهنده است، یعنی اصلا پروردگار خود را نشناخته یا نعمت را از او نمی بیند. که البته هر دوی این صورتها کفر نعمت محسوب می شود و گناه کبیره است.

2- کفر نعمت با نشان دادن حالت؛ به این صورت که انسان عاقلی که نعمت خدا به او می رسد باید شاد و خوشحال شود که مورد عنایت خدا واقع شده و باید به ادامه لطف و عنایت پروردگارش امیدوار باشد، حالا اگر کسی به فضل خداوند امیدی نداشته باشد و امیدش را از خدا قطع کند، در این حال کفران نعمت کرده است.

3- کفر با اعضا و جوارح؛ این مسئله شامل کفر عملی است، یعنی کفر به اینکه با قلب قصد گناه کند، با زبان شکایت و مذمت کند، یعنی در عوض ذکر نعمتها و شکر آنها با زبان، همه را نادیده بگیرد و از نرسیدن به آرزوهای خود شکایت کند. همچنین نعمتها را در مواردی غیر از آنچه که برای آن آفریده شده، صرف کند و اعضای بدن خود را در مواردی که مورد نهی خدا و موجب دوری از رحمت اوست به کار اندازد.