آیه نورانی شب ششم ماه مبارک رمضان

خداي متعال در قرآن كريم مي فرمايد: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»؛ «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم؛» و در سوره ي احزاب مي فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً»؛ «اي كساني كه ايمان آورده ايد به ياد خدا باشيد، ذكر بگوئيد و فراوان خدا را ياد كنيد.» به ياد خدا بودن گاهي لفظي است، گاهي قلبي است و برخي اوقات عملي است. توضيح: انسان گاهي با زبانش مي گويد: «يالله» يا با زبانش پناه به خدا مي برد و مي گويد: «أعوذ بالله» اين ها ذكرهاي زباني است مانند: «سبحان الله»، «الحمد لله»، «الله اكبر»... مرحله ي بالاترش، ذكر قلبي است كه انسان در درون و دل، نيز به ياد خدا باشيد، لقلقه ي زبان نباشد، اگر قرآن مي خواند، مطلب را، هم بفهمد و هم به دلش منتقل كند و در حقيقت از درون به ياد خدا باشد و دل را آئينه ي تجلي حضرت حق قرار دهد.