آیه نورانی شب ششم ماه مبارک رمضان

ظاهر این است که مقصود از ذکر، اعم از ذکر لفظى است و بلکه مقصود از آن مطلق انتقال ذهن و خطور قلب است، چه اینکه به مشاهده آیتى و برخوردن به حجتى باشد، و یا به شنیدن کلمه‏اى صورت گیرد. شاهدش این است که بعد از آنکه مى‏فرماید: «الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ» بعنوان قاعده کلى مى‏فرماید: «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ -با یاد خدا دلها آرام مى‏گیرد» و این خود قاعده‏اى عمومى است که شامل همه انحاء ذکر مى‏باشد، چه اینکه لفظى باشد، و چه غیر آن، و چه اینکه قرآن باشد و یا غیر قرآن.