آیه نورانی شب پنجم ماه مبارک رمضان

ديديم قرآن با صراحت تمام تجسس را در آيه فوق منع نموده ، و از آنجا كه هيچ گونه قيد و شرطى بـراى آن قائل نشده نشان مى دهد كه جستجوگرى در كارديگران و تلاش براى افشاگرى اسرار آنـهـا گـناه است ، ولى قرائنى كه در داخل وخارج آيه است نشان مى دهد كه اين حكم مربوط به زنـدگـى شـخـصى و خصوصى افراد است ، و در زندگى اجتماعى تا آنجا كه تاثيرى در سرنوشت جامعه نداشته باشد نيز اين حكم صادق است.

اما روشن است آنجا كه ارتباطى با سرنوشت ديگران و كيان جامعه پيدامى كند مساله شكل ديگرى بـه خود مى گيرد، لذا شخص پيغمبر(ص) مامورانى براى جمع آورى اطلاعات قرار داده بود كه از آنها به عنوان ((عيون)) تعبير مى شود، تاآنچه را ارتباط با سرنوشت جامعه اسلامى در داخل و خارج داشت براى اوگردآورى كنند.

و نـيـز بـه هـمـيـن دلـيـل حـكـومت اسلامى مى تواند ماموران اطلاعاتى داشته باشد، يا سازمان گـسـتـرده اى براى گردآورى اطلاعات تاسيس كند، و آنجا كه بيم توطئه بر ضد جامعه ، و يا به خـطـر انـداخـتن امنيت و حكومت اسلامى مى رود به تجسس برخيزند، و حتى در داخل زندگى خصوصى افراد جستجوگرى كنند.

ولـى اين امر هرگز نبايد بهانه اى براى شكستن حرمت اين قانون اصيل اسلامى شود، و افرادى به بـهـانه مساله ((توطئه)) و ((اخلال به امنيت)) به خود اجازه دهند كه به زندگى خصوصى مردم يـورش بـرند، نامه هاى آنها را باز كنند، تلفنها راكنترل نمايند و وقت و بى وقت به خانه آنها هجوم آورند.

خلاصه اين كه مرز ميان ((تجسس)) و ((به دست آوردن اطلاعات لازم براى حفظ امنيت جامعه)) بسيار دقيق و ظريف است ، و مسؤولين اداره امور اجتماع بايددقيقا مراقب اين مرز باشند، تا حرمت اسرار انسانها حفظ شود، و هم امنيت جامعه و حكومت اسلامى به خطر نيفتد.