حضرت مهدي «از بدو تولد تا ظهور»

كاري كنيم ؛ ورنه خجالت برآورد

                                                                 روزي كه رخت جان به جهان دگر كشيم

روايت شريفي از پيغمبر اكرم(ص): كه مي فرمايد در شب معراج

گروهي را در آتش ديدم در حالي كه مردار مي خوردند از جبرئيل پرسيدم

اينها چه كسانند گفت اينها كساني هستند كه در دنيا گوشت مردم را

مي خوردند يعني غيبت مرم مي كردند.

«غيبت»

اول از گناهاني كه كبيره بودنش به واسطه ي وعده ي عذابي است كه در قرآن مجيد و

 اخبار كثيره بر آن داده شده ، غيبت كردن است.

 ويل هم نام دركه اي است از دركات جهنم يا چاهي در آن است و به معني شدت

 عذاب هم استعمال شده است بنابراين غيبت گناهي است كه در قرآن مجيد در جاهاي

 متعدد وعده عذاب بر آن داده شده و كبيره است.

معني غيبت:

رسول خدا(ص) مي فرمايد: غيبت آن است كه درباره ي برادر دينيت عيبي را كه خداوند

 بر او پوشيده است بگوئي .

 حضرت موسي بن جعفر(ع) مي فرمايد: هر كه بگويد درباره ي كسي كه حاضر نيست چيزي

 را كه در او هست و مردم هم آنرا مي دانند غيبت نيست و اگر چيزي را كه در اوست

  و مردم نمي دانند بگويد غيبتش را كرده و اگر چيزي كه در او نيست بگويد او را

  بهتان زده است.

روايات و آياتي درباره غيبت:

شهيد ثاني از حضرت صادق (ع) و از پيغمبر اكرم (ص) روايت مي كند كه نزديكترين

 حالات به كفر آن است كه شخص از ديگري كلمه اي بشنود و آنرا ضبط كند تا او را با آن

 رسوا نمايد ، چنين اشخاصي در آخرت بهره اي ندارند.

 در سوره ي حجرات مي فرمايد:«نبايد بعض شما ديگري را غيبت كند آيا دوست مي دارد

 يكي از شما كه گوشت برادر خود را بخورد در حالي كه مرده باشد .»

 حضرت امام حسن عسكري(ع)مي فرمايد :غيبت كردن شما از برادر مؤمنتان بزرگتر است

 در حرام بودن از خوردن مردار.

 رسول خدا(ص)مي فرمايد: مروي است گناه  غيبت از زنا بدتر است زيرا زنا كننده اگر

 توبه كند خداوند او را مي آمرزد لكن غيبت كننده را نمي آمرزد مگر شخص غيبت شده

 او را ببخشد.

جواز غيبت:

 در روايت است«هر گاه فاسقي گناه را آشكارا به جا آورد احترامي ندارد و غيبت او حرام

 نيست»*مثلاً كسي كه در خيابان شراب بنوشد.*

كفاره غيبت و توبه ي آن:

 واجب است فوراً پشيمان شود از حيث اينكه مخالفت پروردگار خود را كرده و پس

 از پشيماني قلبي به زبان نيز استغفار نمايد و عازم باشد كه ديگر گرد چنين گناهي نرود

 و چون ظاهر بعضي روايات آن است كه شخص غيبت كرده شده بر غيبت كننده حقي

 پيدا مي كند بايد در صورتي كه ممكن است از او طلب عفو نمايد و او را از خود خوشنود

 كند و چنانكه در مقابل غيبتي كه كرده او را به نيكي ياد كند بهتر است.

 در صورتي كه غيبت شده مرده يا دسترسي به او نيست يا طلب عفو از او

 مستلزم محذوري است از غيبت بي خبر است و به واسطه ي شنيدن آن غضبناك

 و ناراحت مي شود برايش طلب مغفرت و دعا كند و از خدا بخواهد  او  را خوشنود

فرمايد انشاءالله كه بخشيده مي شود.

ويادمان نرود كه خداوند تواب و رحيم است.

*براي تعجيل در ظهور آقا صلوات*