سکنجبین:
سکنجبین در واقع سرکه و انگبین و مخلوطی است از سرکه و عسل که به میزان و مقدار معین در هم می آمیختند و از مخلوط آن شربتی خوش گوار و معطر و فرح بخش به وجود می‌آوردند.
پس در پاسخ سوالات در سایت هر جا از سکنجبین نام برده شده است، منظور سکنجبینی است که با سرکه طبیعی، عسل زنبوری و عرق یا خود نعناع در ظرف مسی با آب سالم بدون کلر تهیه شده باشد. نه سکنجبینی که با سرکه غیر طبیعی، شکر صنعتی و آب ناسالم درست شده است.
سرکه 2 واحد، عسل 5 واحد، آب 4 واحد، یا آنقدر که لازم باشدبا توجه به غلظتی که مورد نظر است.
ابتدا هر سه جزء را مخلوط کرده بجوشانید و کف آن را بگیرید تا به یک چهارم برسد و به قوام آید و عده ای معتقدند آنقدر بجوشد تا یک پنجم مخلوط باقی بماند.
خواص:
برای تسکین عطش، باز کردن انسداد عروق، رفع سر درد، گرم، برای تقویت معده و کبد مفید است.
اگر سرکه و عسل برابر باشد بری بیمارهای بلغمی، باز کردن انسداد عروق، تقویت کبد و معده و تب های مزمن نافع است ولی اگر از سرکه و شکر سرخ برابر استفاده شود، مزه آن ترش خواهد بود و نوشابه مایل به سردی است و برای رفع صفرا، تب، باز کردن انسداد عروق، رفع تشنگی، ناراحتی های طحال، کبد و معده مسرف می شود.
نکته:
در تهیه سکنجبین می توان عرق نعناع یا خود نعناع را نیز استفاده کرد تا از عطر و خواص آن بهره مند شد.
منبع:
www.ravazadeh.com
