آغاز رمضان يعني آغاز فصل عبوديت

آغاز رمضان يعني آغاز فصل عبوديت

هميشه شروع فعاليت‌ها شيريني و حلاوتي وصف ناپذير دارد. شروع هر حركت يعني آغاز فصل جديدي فرا روي آن‌هايي كه باتمام وجود براي آغاز حركتي نو تلاش كرده‌اند. اگر يك نگاه گذرا به تمام آغازها داشته باشيم در مي‌يابيم كه ابتداي تمام حركت‌هاي اجتماعي، فرهنگي، سياسي، و حتي شخصي و دروني با حلاوتي خاص همراه است. از تولد يك نوزاد كه آغازي است براي زندگي تا آغاز زندگي مشترك و يا به تكليف رسيدن نوجواناني كه آغاز بندگي خويش را در عبادت خداوند مي‌بينند، و هزاران شروع ديگر مي‌تواند مبنايي باشد براي تفكر.

در اين ميان آدم‌ها چند دسته‌اند دسته‌اي كه به آغازهاي محدود خود قانع‌اند و دسته‌اي كه دلشان مي‌خواهد هر روزشان آغازي جديد باشد. ما از كدام دسته هستيم؟ نمي‌دانم، اما اين را مي‌دانم كه بهترين قاضي براي برشمردن آغازهاي زندگي خودمان هستيم. آن‌چه در اين آغازها بسيار چشمگير است و در واقع دغدغه اصلي افراد به شمار مي‌رود چگونگي پايان‌ پذيري فعاليت‌هاست. يعني محال است شما كاري را آغاز كنيد اما نگران سرانجام آن نباشيد. نوزادي كه به دنيا مي‌آيد همه آرزوي عاقبت به‌خيري برايش مي‌كنند و انسان‌هر بار كه كاري مي‌كند تلاش و كوشش براي اين است كه بر سرانجام مطالب برسد. همان‌قدر كه آغازها در زندگي ما چشمگير است سرانجام‌ها نيز پر اهميت و تأمل برانگيزند.



بشر با هر ايده آلي كه تصورش را بكنيد همواره به آغازها و سرانجام‌هايش بستگي دارد. اگر اين حركت فطري با تأمل و تدبر همراه باشد، حلاوت زندگي‌ها آن‌قدر بالا مي‌رود كه انسان به دليل خلقت خود نزديك‌تر مي‌شود و خدا نخواهد براي كسي كه آغاز و انجام كارش در گروه «هيچ‌ها» باشد. معنويت به جهت ماهيتي كه دارد مي‌تواند هر لحظه براي انسان خلق لحظاتي را به عهده بگيرد كه آغاز يك حركت آسماني باشد و اين به نظر مي‌رسد همان حلقه مفقوده‌اي است كه انسان قرن بيستمي از آن غافل است و خداوند تمام كائناتش را بسيج كرده تا انسان بتواند از آغازهاي خوب به سرانجام‌هاي ناب برسد.

نماز يك آغاز است آغازي سبز و با طراوت؛ هرگاه كه به قيام مي‌ايستيم و تكبيره الاحرام مي‌گوييم يك حركت نو آغاز مي‌شود اگر دل به صراط مستقيم بسپاريم بي‌شك در خنكاي سلام بر پيامبر رحمت تن و جان مي‌شوييم و اين آغاز و انجام به ظاهر چند دقيقه‌اي انسان را از زمين به آسمان مي‌كشاند.

و با همين ويژگي‌ها است كه مي‌توان رمضان را آغاز يك‌سال بندگي دانست. آغازي كه لذت مناجات با پروردگار در آن احلي من العسل است.

هيچ دقت كرده‌ايد كه در رمضان دل انسان به خدا نزديك‌تر مي‌شود. احساس كرده‌ايد صداي پاي ملكوت خيلي نزديك است. به هم خوردن بال ملائك را شنيده‌ايد. اين‌ها همه نويدبخش يك آغاز است آغازي كه اگر خوب دركش كنيد به سرانجامي لطيف منتهي مي‌شود.

انسان‌هاي آزاده اگر رمضان را آغاز فصل بندگي خويش بدانند و به سرانجام خوش آن اميدوار باشند مي‌توانند يك‌سال پر از خوبي را پيش‌رو داشته باشند.

آغاز رمضان يعني آغاز فصل عبوديت و در واقع سرانجام يك سال بندگي، هرچه بوده و هست در همين روزها جلوه مي‌كند. كارنامه آدم‌ها در رمضان توزيع مي‌شود.

انسان اگر قدر لحظات خود را بداند و رمضان را آغاز همه خوبي‌ها، مي‌تواند يك‌سال به سمت بندگي پرواز كند. همه چيز در گرو دل آدم‌هاست. از قدر تا قدر، آغاز و انجامي است ملكوتي براي دل‌هايي كه دنبال خداوند مي‌گردند. رمضان مي‌آيد تا ما ابتداي بهار بندگي‌مان را جشن بگيريم و فكر كنيم كه حركت يك‌ساله ديگري را شروع كرده‌ايم. يادمان باشد سال ديگر رمضان چگونه خواهيم بود. اگر به اين آغاز و آن سرانجام ايمان بياوريم حتماً يك‌سال موفق خواهيم داشت. هم در رشحات معنوي، هم در خواسته‌هاي دنيايي.

يا علي مدد