وهّابيّت از منظر عقل و شرع دكتر سيد محمد حسينى قزوينى

خمينى ـ رضوان اللَّه تعالى عليه ـ بود و اين امر ارتباطى به قضيّه وحدت ندارد.
مسئله وحدتى راكه امام بزرگوار و آية اللّه بروجردى ـ قدس‏سرّهما ـ بر آن تأكيد داشتند نه به اين معنا است كه شيعه نسبت به اعتقادات مسلّمه خود سكوت كند يا آن را ناديده بگيرد بلكه مقصود وحدت تمامى مسلمين در برابر استكبار جهانى است كه داعيه قدرت منحصره دارد و با الهام از صهيونيزم در فكر فرو پاشيدن مبانى متقن اسلام است.
اينك بر عموم شيعيان است كه در روز سوم جمادى الثانيه كه از طرف دولت جمهورى اسلامى تعطيل رسمى است، محافل و مجالس عزا اقامه نموده و با دستجات عزادار در كوچه‏ها و خيابان‏ها ظاهر شوند تا گوشه‏اى از حقِّ آن شهيد را ادا كرده باشيم».
ايشان در پيام خود به مناسبت فاطميّه سال 1381 نيز فرمودند: «صحيح است كه مسئله وحدت مورد تأكيد معمار بزرگ انقلاب اسلامى حضرت امام خمينى قدس‏سره بود؛ امّا مقصود آن حضرت اين نبود كه شيعه از مبانى اعتقادى متقن و محكم خويش دست بردارد و شاهد كذب و دروغ حتّى نسبت به فاطمه زهرا عليهاالسلام باشد⁽¹⁾.
 

مولوى عبدالحميد امام جمعه زاهدان در خطبه نماز جمعه 17 بهمن 1385، گفتند:

(1) به نقل از: سايت معظّمٌ له.

«هركسى هر استدلالى دارد بايد در چارچوب عقل و منطق مطرح كند و كسى گلايه ندارد، ولى توهين به مقدّسات در هيچ مذهبى جايز نيست و هركسى كه روا بداند اين برخلاف نص قرآن و سنّت است، ما حتّى‏به مقدّسات يهود و نصارى هم نبايد اهانت كنيم»⁽¹⁾.

الف: پيشگويى از تفرقه تلخ وشكننده ميان امّت اسلامى:
شكى نيست كه پيامبر گرامى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از آينده امّت اسلامى و از اختلافى كه پس از ايشان ايجاد مى‏شد، باخبر بود و از اين رو، از پى‏آمد تلخ تفرقه ميان آنان هشدار داده، با صراحت فرمود:
تفرّقت اليهود على إحدى وسبعين فرقة أو اثنتين وسبعين فرقة والنصارى مثل ذلك وتفترق امّتى على ثلاث وسبعين فرقة⁽²⁾؛

(1) به نقل از: سايت رسمى حوزه علميّه زاهدان sonnionain.com.
(2) سنن ترمذى، ج 4، ص 134، ح 2778، أبواب الإيمان، باب افتراق الأمّة؛ مسند أحمد، ج 2، ص332، ح 1203 و سنن ابن ماجة، ج 2، ص 1321، ح 3991.
ترمذى گفته است: «حديث أبي هريرة، حديث حسن»؛ حديث ابوهريره، حديث خوب است. سنن ترمذى، ج 4، ص 134، ح 2778.
ناصر الدين البانى وهّابى گفته است: «اين حديث صحيح است». سلسلة الأحاديث الصحيحة، ج 1، ص 358، ح 204 و ج 3، ص 480، ح 1492.
حاكم نيشابورى گفته است: «هذا حديث صحيح على شرط مسلم ولم‏يخرجاه»؛ اين حديث بر مبناى شرايط مسلم، صحيح است. مستدرك، ج 1، ص 128 و 6، ج 4، ص 430. هيثمى نيز حديث را صحيح مى‏داند. مجمع الزوائد، ج 1، ص 179 و 189.

همان طورى كه امّت موسى و عيسى به هفتاد و يك و يا هفتاد و دو فرقه منشعب شدند امّت من نيز به هفتاد و سه فرقه متفرّق خواهند شد.
و در برخى ديگر از روايات آمده كه حضرت فرمود:
كلّهم فى النار إلاّ ملّة واحدة⁽¹⁾؛ يعنى جز يك فرقه، تمام فرقه‏ها در آتش هستند.
و نيز ترديدى نيست كه اختلاف عمده امّت اسلامى بر سر رهبرى بود. چنان كه شهرستانى، عالم مشهور اهل سنّت مى‏گويد:
وأعظم خلاف بين الأمة خلاف الإمامة، إذ ما سُلّ سيف فى الإسلام على قاعدة دينيّة مثل ما سُلّ على الإمامة فى كلّ زمان⁽²⁾؛ بزرگ‏ترين اختلاف ميان امّت اسلامى اختلاف در امامت بود و هيچ زمان نسبت به يك امر دينى همانند امر امامت شمشير كشيده نشده است.
در اين جا اين پرسش‏ها مطرح مى‏شود: آيا پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كه با تلاش بيست و سه ساله خويش حكومت اسلامى را تأسيس نمود، نسبت به آينده آن بى‏تفاوت بوده است؟
آيا بدون انتخاب جانشين براى هدايت و سرپرستى امّت اسلامى،

(1) سنن ترمذى، ج 4، ص 135، ح 2779.
ر.ك: مسند أحمد، ج 3، ص 145، مستدرك، ج 1، ص 129؛ مجمع الزوائد، ج 1، ص 189 و ج 6، ص 233 و 226؛ مصنف عبدالرزاق صنعانى، ج 10، ص 155 و 156؛ عمرو بن أبى عاصم، كتاب السنة، ص 7 و كشف الخفاء عجلونى، ج 1، ص 149 و 309.
(2) ملل و نحل، 30. (47)