وهّابيّت از منظر عقل و شرع دكتر سيد محمد حسينى قزوينى

بِن گُوريون⁽¹⁾ نخست وزير سابق دولت غاصب صهيونيستى مى‏گويد: إنّ أخشى ما نخشاه أن يظهر فى العالم العربى، محمد جديد⁽²⁾؛ آن‏چه ما را به وحشت انداخته اين است كه مى‏ترسيم در جهان عرب، محمّد تازه‏اى ظهور كند.
با اين كه يكى از اصول مسلّم مسيحيّت، كشته شدن حضرت مسيح به دست يهود بوده و به همين سبب، در طول 20 قرن بغض و كينه و عداوت ميان آنان حاكم بود، ولى براى ايجاد وحدت ميان مسيحيّت و يهود در برابر مسلمانان، دولت واتيكان طىّ اطّلاعيه رسمى از اين اصل صرف نظر كرده و يهود را از اين جنايت تبرئه مى‏كند.
و جاى شگفتى است كه اين اعلاميه در سال 1393 هجرى مطابق با 1973 ميلادى هم زمان با جنگ اسرائيل با مسلمانان صادر شد، تا بتواند تمام نيروهاى يهود و نصارى را در برابر مسلمانان بسيج نمايد⁽³⁾. با توجّه به نكات ياد شده، اهمّيّت سخن رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روشن

(1) بن گوريون Ben Gurion كسى است كه نام «اسرائيل» را بر رژيم صهيونيستى نهاد و 9 بار به نخست وزير رژيم صهيونيستى رسيد. او زندگى خود را وقف صهيونيسم كرد، جنگ اشغال فلسطين را در سال 1948 فرماندهى كرد. از جمله رخ‏دادهايى كه در دوره نخست‏وزيرى وى صورت گرفت مى‏توان به موارد زير اشاره نمود:
1 . جنگ 1948 كه باعث بوجود آمدن رژيم صهيونيستى شد.
2 . موج‏هاى بى‏سابقه مهاجرت يهوديان.
3 . افزايش شهرك‏هاى صهيونيست نشين.
4 . حمله مشترك و سه‏گانه رژيم صهيونيستى، انگليس و فرانسه عليه مصر در سال 1956.
(2) روزنامه الكفاح الإسلامى، سال 1955. م، هفته دوم، ماه نيسان.
(3) مع رجال الفكر فى القاهره، ج 1، ص 162.

مى‏شود كه مى‏فرمايد: «من أصبح ولم يهتمّ بأمور المسلمين فليس بمسلم؛ كسى كه به فكر مشكلات برادران دينى خود نباشد، مسلمان نيست»⁽¹⁾. بديهى است در موقعيّت فعلى، هرگونه حركت مشكوك كه موجب تفرقه ميان صفوف مسلمانان باشد، به نفع اسلام نيست.
و هرگونه فحش و ناسزا پيش از آن‏كه به وحدت ميان مسلمانان و تقريب بين مذاهب ضربه بزند، چهره نورانى مكتب اسلام را در سطح بين الملل مخدوش مى‏كند و طبقه تحصيل كرده را به مكتب نورانى اسلام بدبين مى‏سازد.

از مسايلى كه مورد اختلاف ميان صاحب نظران اسلامى است تعريف جامع از اهداف وحدت مى‏باشد و بايد روشن شود كه هدف از وحدت، يكى كردن مذاهب و از بين بردن ديگر مذاهب نيست و غرض مؤسّسان تقريب هم، جايگزينى اشعرى به جاى معتزله و تبديل سنّى به شيعه و حنفى به حنبلى و يا به عكس نبوده است؛ زيرا اين امر نه تنها كارى دشوار بلكه امرى غير ممكن مى‏باشد؛ بلكه همّت آنان نزديك نمودن صاحبان مذاهب مختلف به هم ديگر با تكيه بر مشتركات و قرار دادن همه مسلمانان در صف واحد در برابر دشمنان قسم خورده اسلام بوده است.
مرحوم شيخ محمّد تقى قمّى، مؤسّس «دار التقريب بين المذاهب الإسلاميّه» و نماينده حضرت آية اللّه العظمى بروجردى در مدرسه فيضيّه مى‏گفت:

(1) كافى، ج 2، ص 163.

هدف از تأسيس اين مركز، تقريب ميان مذاهب است نه توحيد مذاهب؛ يعنى هدف اين نيست كه شيعه از اصول و معتقدات خودش فاصله بگيرد و يا سنّى از مبانى اعتقادى‏اش دست بردارد.
علّت فاصله ميان مذاهب، عدم آشنايى صحيح از مبانى فكرى يك ديگر است و با تأسيس اين مركز، صاحبان انديشه‏هاى هر يك از مذاهب، با حفظ مبانى اعتقادى خود و احترام به معتقدات هم ديگر، مسايل اختلافى را در محيطى آرام مطرح نمايند. تا ضمن آشنايى با افكار هم‏ديگر و مشتركات ميان مذاهب، تفاهم بيشترى داشته باشند. كه اين قضيّه در نهايت به نفع شيعه است.
در 24 ژوئن 2001، برابر با سوم تير 1380، شبكه تلويزيونى ANNدر لندن، ميزگردى درباره تقريب بين مذاهب اسلامى و وحدت مسلمانان، با شركت جمعى از متفكران ايرانى، لبنانى، مصرى و بريتانيايى تشكيل داده بود، آقاى شيخ محمّد عاشور، معاون دانشگاه «الأزهر» و رئيس كميته گفت‏وگوى بين مذاهب اسلامى كه به صورت تلفنى با برنامه در تماس بود، گفت:
فكرة التقريب بين المذاهب الإسلاميّة لاتعنى توحيد المذاهب الإسلاميّة ولاصَرْف أيّ مسلم مذهبه وصرف المسلم عن مذهبه تحت التقريب تضليل فكرة التقريب ... فإنّ الاجتماع على فكرة التقريب يجب أن يكون أساسه البحث والإقناع والاقتناع، حتّى يمكن لسلاح العلم والحجّة محاربة الأفكار الخرافيّة ... وأن يلتقى علماء المذاهب ويتبادلون المعارف والدراسات ليعرف بعضهم بعضا فى هدوء العالم المتثبّت الذي لاهمّ له إلاّ أن يدرى ويعرف(38)