مبحث هشتم :چگونه دوست انتخاب کنیم؟

به نظر من دوست انسان بهترین محک برای شناخت شخصیت اون هست .

یعنی اگر کسی با انسان های دروغ گو فریب کار دوستی داشته باشه ؛ این نشانه خوبی هست برای اینکه بفهمیم اون شخص هم از داشتن این رذایل بی بهره نیست !

این داستان که از دفتر دوم مثنوی معنوی  است که به خوبی این موضوع را بیان می کند :

گفت جالینوس با اصحاب خود      مر مرا تا آن فلان دارو دهد

پس بدو گفت آن یکی ای ذوفنون     این دوا خواهند از بهر جنون

.........

روزی جالینوس حکیم به دوستان خود گفت : مرا نزد فلان پزشک ببرید تا فلان دوا را به من بدهد .

دوستان گفتند : تو خود استاد و حکیم هستی و بهتر از ما می دانی که فلان دوا برای درمان دیوانگی هست ، تو که دیوانه نیستی .

جالینوس گفت :امروز دیوانه ای به من نگاه کردو مدتی به من چشمک زد و آستین مرا به نشانه دوستی آنچنان کشید که پاره شد اینها علامت آن است که بین من و او اشتراکی پیدا شده و از این رو دریافتم که باید درمان شوم .

ویژگی های دوستان به صورت پنهان به یکدیگر منتقل می شود .

امیر مومنان به زیبایی هر چه تمام تر  در این باره می فرمایند :

لا تصحب الشریر فان طبعک یسرق من طبعه شرا و انت تعلم .

با انسان های شرور معاشرت نکن ، چرا که طبع تو ناآگاهانه از طبع او می دزدد .

از صحبت دوستی برنجم                 کاخلاق بدم حسن نماید

عیبم هنر و کمال گوید                    خارم گل و یاسمن نماید

گو دشمن شوخ چشم و چالاک           تا عیب مرا به من نماید