مبحث هفتم:جایگاه ما در زندگی کجاست؟

*همان گونه که عشق با اشک سخن می گوید به عمان گونه عشق بدون معرفت و معرفت بدون عمل هیچ ارزشی ندارد!

*این انسان است کهانسان بودنش را به اراده ی خویش می سازد و آفریننده ی خویشتن خویش است و به تعبیز دیگری انسان آینده ی خویش است

*اگر یک افلیج قهرمان دو نشود مقصر خود اوست !!

*هیچ راه میان بری وجود ندارد.هیچ چیز ارزان بدست نمی آید.و همیشه بهترین راه دشوار ترین راه است!

*امروز فردایی است که دیروز نگرانش بودی

*بزرگترین کارها با کوچکترین گام ها شروع شده و سخت ترین گام اولین گام است

*مردی که کوهی را بر می دارد با برداشتن سنگ های کوچک آغاز می کند

*ناکامی یعنی تاخیر نه شکست!مسیر انحرافی موقت است نه کوچه بن بست!

*سکوت هیچ وقت اشتباه نمی کند

*بترس بلرز ولی قدم پیش نگذار

*ترس را احساس کن وبا وجود آن اقدام کن

*این جهان کوه است وفعل ما ندا سوی ما آیدندا هارا صدا

*چیزی را می یابیم که انتظارش را داریم و چیزی را بدست می آوریمکه تقاضا می کنیم

*تاکسی زندگی نیز ما را به جای نخواهد برد اگر آدرس مشخصی به او ندهیم

*اگر کسی از خانه بیرون بیاید و نداند به کجا میرود احمق است!

*پس داشتن آمال و آرزواولین گام است به سوی اهداف خویش در زندگی زیرا یکی از نیمه های گمشده ما همان آمال و آرزو است

*ارزش انسان در چیزی که بدست می اوریم نیست بلکه ارزش انسان در چیزیست که مشتاق آن است

*