اساس زندگي را اگر از ديد وحقيقت مدارتر بررسي نمايم و زاويه هاي ديگر آن را مورد مطالعه قرار دهيم، به خوبي درخواهيم يافت كه آن چه را ارزش هاي زنده گي براي زندگي كردن تعريف كرده اند، سراب را آب انگارانيده اند و اين همه خيال پردازي ها و تصوير كردن ها بسان آن است كه در شوره زار هستی، سراب هایی از بهشت را شبيه است و ادميان گول خورده روزگار خويشتن اند، در حالي كه حتی این ها دیر یا زود در می یابند كه فریب خورده اند، بنأ نتيجهء همه تلاش ها براي زنده ماندن ادمي سر انجام به جاي نمي رسد، يعني براي خودي خود، هيچ انساني آن گونه كه آرزو دارد ره به جاي نمي برد، تنها براي ديگران، آن ديگراني كه خود نيز گرفتار اين زنجير ها در آينده خواهند شد و بسان نيكان شان بايد با سنگ و سخره ها دست و پنجه نرم كنند، فدا مي شوند و اين كاروان آواره و ره گم كرده در اين دشت طوفاني به سوي ناكجاها قرن ها است كه ره مي پيمايد و شهر آرزو هاي شان همچنان مبهم و مبهم خواهد بود.
قانون طبعيت قانون جذب است، انسان نيز جز از طبعيت است و خواسته و نخواسته از اين قانون ناگذير پيروي كند، هرچند سازگاري كردن و پذيرفتن آن به ارزش لحظات پربهاي حيات آدمي معامله مي شود، ولي قانون چنين است و جز چشيدن اين تلخ آبه گذري ديگري نيست، چون كه اين وابستگي اساس زنده ماندن آدمي است، شالوده زنده ماندن هر زنده جان محسوب مي شود، مسير سرشت زمان و هستي نيز با اين قرار دادوابستگي دارد و در يك كلام جهان و هستي بر مبناي همين قانون استوار شده است.
پاسخ به:مبحث ششم:زندگی چیست؟تاپیک با امتیاز ویژه
