چند خط زندگي

می گویند پسر بچه ای در نقاشی مهارتی فوق العاده داشت . کافی بود تکه چوبی به او بدهید تا روی شن و ماسه بهترین و زنده ترین نقش ها را نقاشی کند .
اما این پسر یک مشکل داشت و آن این بود که در نقاشی هایش فقط از رنگ سفید استفاده می کرد و چون رنگ های دیگر را به کار نمی برد مهارت نقاشی او روی کاغذ و پارچه قابل ثبت نبود .
پدر این کودک نابغه نزد یک نقاش ماهر رفت و ار او راهنمایی خواست .
نقاش ماهر کمی فکر کرد و سپس گفت :
این که کاری ندارد یک کاغذ یا پارچه مشکی در اختیارش بگذارید . او وقتی با قلم سفید روی کاغذ نقاشی می کند در واقع سیاهی های زمینه ،خودشان را در جاهای خالی نشان می دهند و نقاشی او دو رنگ می شود !
پدر کودک نابغه رفت و دیگر خبری از او نشد .
چند ماه بعد استاد او را در خیابان دید و از او پرسید :
راستی از بچه نابغه تان چه خبر ؟ حتما مشکل شما با کاغذ و پارچه مشکی حل شد ؟
پدر کودک لبخندی زد و گفت : خیر ! او همان روزی که کاغذ مشکی را به او دادم ابتدا با رنگ سفید تمام سطح کاغذ را سفید کرد و روی سطح سفید با قلم موی سفید به نقاشی ادامه داد .
چیزی در وجود این بچه هست که باعث می شود او سیاهی را نبیند . او فقط سفیدی را می بیند و با آن زندگی می کند . خوب چرا من باید در این واکنش غریزی فرزندم دخالت کنم ؟
من هم دیگر از آن روز کاری به کارش ندارم و او را به حال خود رها کردم .

تو نیز بی اعتنا به همه سیاهی ها ، کار خودت را بکن و فقط سفید بکش .