مبحث چهارم:اما انسان براستی چیست؟

سلام

اسم کتاب رو اگه بگین خیلی خوب میشه. طلبه شدم بخونمش.

پیچیدگی و عظمت خلقت ، همه آیتی از وجود خود داره. همونطور که در قرآن اومده میگه که برای درک من به آیاتم و چیزهایی که خلق کردم بیندیشید و ببینید ( تالیف خودم بود. آیه دقیقش نمیدونم چیه ).

در مورد غذا و مستراح هم فکر میکنم این شعر مصداق خوبی باشه :

شکم را از طعام خالی دار - تا در او نور معرفت بینی

به واقع هرچه بر شکم افزاییم از ذهن و فکر خودمون کم می کنیم. معرفت نسبت به مسائل پیرامون خودمون چه معنوی و چه مادی حاصل سختی کشیدن و ریاضته. با شکم پر که می تونه نمادی از تن پروری و تنبلی باشه انسان نه تنها فعالیتی نمیکنه بلکه وجودش باعث خسران و شرمندگیه.

در مورد حساب بانکی زمان هم باید بگم که بانک های اینجا بدرد نمیخوره. سرمایه آدمو میخورن هیچ ، سودی هم بهش تعلق نمیگیره. اما یه بانکی هست که سود قابل توجهی میده و سرمایه مونو نمیخوره. میگه که حداقل اگر روزی 900 قسمت از 86400 خودتو واریز کنی به بانک من ضمن حفظ موجودیت و پرداخت سود روز شمار میتونی از قرعه کشی های ارزنده و بیمه عمر رایگان من استفاده کنی. حالا شما تصور کنید ( با همون علم دو دو تا چهار تای ذکر شده در متن کتاب ) ببینید که ما هر چه بیشتر از این سرمایه خودمون واریز کنیم به اون بانک در نهایت چه سودی می بریم. شعارش هم اینه : هر کسی در راه من انفاق کنه همچون خوشه گندم هزار برابر برای اون اجر و سود در نظر میگیرم.

مورد آخر بسیار شیرین بود. واقعیتش اینکه وقتی خوندم خندم گرفت. پیش خودم گفتم این بشر تمام موارد بد همچون دروغ گویی ، غیبت ( گوشت برادر خوری ) ، شکم بارگی و ... روسیاه کرده و به درجه ای از عرفان رسیده که راجع به توالت کردن این حرفو میزنه؟؟!! ( واقعیت درستی که مغز من در درکش کمی معلوله )