پاسخ به:((¯`»._.«¦¤¦ اتاق چت كاربران راسخون ¦¤¦»._.«´¯))
پنج شنبه 19 اردیبهشت 1392 1:19 PM
سوال:
حالا واقعا طبق اين فرضيه كه روح ما به دو نيم تقسيم شده، نيمه ديگر روح ما هم به زمين آمده؟ يا خدا اون روح رو نزد خودش نگه داشته؟
به نظر من نیمه گمشده ما همین جاست پیش خود ما منتها ما باید با معرفت ان را بیابیم مشکل اینجاست که با چشم دل دنبالش نمیگردیم چشم ظاهر ما قدرت بر پیدا کردن نیمه گم شده ما نداره
شاید گاهی پیش اومده وقتی حالت عرفانی بهمون دست میده مثل مجالس ائمه یه ارامش خاصی داریم احساس سبکی این همون روح گم شدمونه که دوباره بعد ار چند مدت آن را از دست میدهیم
ولي به نظر من چيز كه ما بايد دنبالش باشيم اينجا نيست. اكر هم گاهي با بعضي چيزها آرامش پيدا مي كنيم نشانه اينه كه روح خدا در اونها تجلي يافته. مثل حالات عرفاني. اينكه اين آرامش ابدي نيست مؤيد همين مطلبه.
اگه ما آرامش واقعي رو پيدا مي كرديم ديگه از اون حالت جدا نمي شديم. ما همين كه از آن مجالس بيرون ميايم باز هم روح سرگردانمون سرگردان ميشه. و باز به اين در و اون در ميزنه براي رسيدن به آرامش و همين طور ادامه پيدا مي كنه. در حالي كه رود وقتي به دريا رسيد به آرامش ابدي دست پيدا مي كنه
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`
نظر من بر عکس شماست ارامش ابدی همین جاست اگر جای دیگری غیر از این جا باشد با عدل خدا سازگار نیست ما برای رسیدن به کمال به نیمه گمشده خودمون نیاز داریم اگه نباشه به کمال نمیرسیم و این با عدل خدا سازگار نیست
کسانی بودن که در این نیا نیمه گمشده خود را یافتند و به آرامش رسیدن همچون (( آیت االله بروجردی - رجبعلی خیاط - ایت الله بهجت - جاج اقا مجتهدی- بانو امین )) و خیلی دیگر از یزرگان
لگر با معرفت دنبال نیمه گمشدمون باشیم همین جاست متاسفانه معرفت ما از خودمون کمه چه برسه به خدا
همون که امام علی میفرمایند
(من عرف نفسه عرف ربه )
