ردیف 102
سوره طه [20]
اين سوره در «مكّه» نازل شده و 135 آيه است
محتواى سوره:
اين سوره نيز همانند ساير سورههاى «مكّى» بيشتر سخن از «مبدأ» و «معاد» مىگويد.
بخش اول: اشاره كوتاهى به عظمت قرآن و بخشى از صفات جلال و جمال پروردگار است.
و در بخش دوم: كه بيش از هشتاد آيه را در بر مىگيرد از داستان موسى (ع) سخن مىگويد.
در سومين بخش: در باره معاد و قسمتى از خصوصيات رستاخيز سخن مىگويد.
در بخش چهارم: سخن از قرآن و عظمت آن است.
و در بخش پنجم: سر گذشت آدم و حوّا را در بهشت و سپس ماجراى وسوسه ابليس و سر انجام هبوط آنها را در زمين، توصيف مىكند.
و بالاخره در آخرين قسمت، نصيحت و اندرزهاى بيدار كنندهاى، براى همه مؤمنان بيان مىدارد.
فضيلت تلاوت سوره:
در حديثى از امام صادق (ع) مىخوانيم: «تلاوت سوره طه را ترك نكنيد چرا كه خدا آن را دوست مىدارد و دوست مىدارد كسانى را كه آن را تلاوت كنند، هر كس تلاوت آن را ادامه دهد خداوند در روز قيامت نامه اعمالش را به دست راستش مىسپارد، و بدون حساب به بهشت مىرود، و در برگزيده تفسير نمونه، ج3، ص: 110
آخرت آنقدر پاداش به او مىدهد كه راضى شود».
البته منظور تلاوتى است كه مقدمه انديشه باشد انديشهاى كه آثارش در تمام اعمال و گفتار انسان متجلّى شود.
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
(آيه 1)- باز در آغاز اين سوره با حروف مقطعه، رو برو مىشويم، كه حسّ كنجكاوى انسان را بر مىانگيزد «ط، ه» (طه).
در حديثى از امام صادق (ع) مىخوانيم «طه» از اسامى پيامبر است و معنى آن يا طالب الحقّ، الهادى اليه «اى كسى كه طالب حقى، و هدايت كننده به سوى آنى» است.
«طه» مركب از دو حرف رمزى است «طا» اشاره به «طالب الحقّ» و «ها» اشاره به «هادى اليه» مىباشد، مىدانيم استفاده از حروف رمزى و علايم اختصارى در زمان گذشته و حال، فراوان بوده است، مخصوصا در عصر ما بسيار مورد استفاده است.
و كلمه «طه» مانند «يس» بر اثر گذشت زمان، تدريجا به صورت «اسم خاص» براى پيامبر اسلام (ص) در آمده است، تا آنجا كه آل پيامبر (ص) را نيز «آل طه» مىگويند، و از حضرت مهدى- عج- در دعاى ندبه «يابن طه» تعبير شده است.
منبع :
http://qurangloss.blogfa.com/page/taha-1-50.aspx
