پاسخ به:طــریـق بـصــیـرت: خـتـم آنــلایـن قـرآن کـریـم هـمگام با بـصـیرت، مـعـرفت و کمـال
شنبه 28 اردیبهشت 1392 10:58 PM
با عرض سلام
ردیف 3 کد 1
آیه 58 سوره بقره) مراد از باب، دروازهى شهر نیست، بلکه درب مسجد است که الآن هم به نام «باب الحطّة» معروف مىباشد و مراد از «سُجّداً» نیز سجدهى شکر، بعد از ورود به مسجد است.
آیه 65 سوره بقره) باز توجه سخن به یهود است که شما دانستید و فهمیدید داستان کسانى را از شما که از شکار در روز شنبه نهى شده بودند ولى آنان به این قانون، تجاوز کردند و ماهىها که روز شنبه را براى خود روز امنى دانسته بودند در آن روز، زیاد جمع میشدند یهود آنها را روز شنبه در آب، حبس میکردند و یکشنبه میگرفتند (باصطلاح، حیله شرعى بکار میبردند) در حالى که این عمل، تجاوز بود زیرا حبس، همان شکار است.
حسن بصرى میگوید: اینان رسماً روز شنبه شکار میکردند و آن را حلال مىشمردند، ما به آنان گفتیم: بوزینگانى مطرود باشید و منظور از این امر (باشید) بجا آوردن خودکار است نه فرمان اصطلاحى نظیر آیه کریمه: «فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً» «3» (به آن (آسمان) و زمین گفت با رغبت و میل یا بى میلى و کراهت بیائید).
با اینکه آنجا امر نبود و منظور آفرینش آسمان و زمین است بسهولت و بدون مشقّت و سختى، ابن عباس میگوید: خدا آنان را مسخ کرد و سه روز بیشتر باقى نماندند و در آن سه روز نه مىخوردند و نه مىآشامیدند تا طوفانى تند وزید و آنان را در آبانداخت و آنان نیز مانند هر جمعیّتى که مسخ میشوند هلاک شدند.
مجاهد میگوید: اینان راستى مسخ نشده بصورت بوزینه در نیامدند بلکه قرآن مثال میزند همانطورى که در آیه کریمه میفرماید: «کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً» «1» (مانند خر است که کتابها را بردارد).
و باز از او نقل شده که دلهاى آنان مسخ شد و چون بوزینگان موعظه و بیان عقاب در آنان اثرى نمىگذاشت.
در این آیات احتجاجى است از خدا بر یهود به نعمتهاى پیاپى که بر پدرانشان داده بود و نیز اخبارى است به رسول اکرم از لجاجت و سرپیچى و گناه و ناسپاسى پى در پى پدرانشان با معجزات و براهین و دلیلهایى که میدیدند. تا براى رسول اکرم تسلیت و دلگرمى باشد در برابر اذیّتها و خیانتهاى یهود که به آن حضرت میرسید و نقشههاى شیطانى که بر ضدّش میکشیدند و هم براى یهود تهدیدى باشد که اگر از همان راهى که پدرانشان رفتند بروند گرفتار همان نوع عذابها خواهند شد و سرنوشتى چون پدرانشان خواهند داشت