ردیف 153 ـ آیات 48 تا 75 سوره زمر --- کد 3
امید به رحمت خداوند
قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53)
بگو: «اي بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد که خدا همه ي گناهان را ميآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.
پاداش:
وَ وُفِّيَتْ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِما يَفْعَلُونَ (70)
و به هر کس آنچه انجام داده است بيکم و کاست داده اجر داده ميشود؛ و او نسبت به آنچه انجام ميدادند از همه آگاه تر است.
مقایسه کافران و پرهیزکاران (جهنمیان با بهشتیان)
جهنمیان
وَ سِيقَ الَّذِينَ کَفَرُوا إِلى جَهَنَّمَ زُمَراً حَتَّى إِذا جاؤُها فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ يَتْلُونَ عَلَيْکُمْ آياتِ رَبِّکُمْ وَ يُنْذِرُونَکُمْ لِقاءَ يَوْمِکُمْ هذا قالُوا بَلى وَ لکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذابِ عَلَى الْکافِرِينَ (71)
و کساني که کافر شدند گروه گروه به سوي جهنم رانده ميشوند؛ وقتي به دوزخ ميرسند، درهاي آن گشوده ميشود و نگهبانان دوزخ به آنها ميگويند: «آيا رسولاني از ميان شما به سويتان نيامدند که آيات پروردگارتان را براي شما بخوانند و از ملاقات اين روز شما را بر حذر دارند؟!» ميگويند: «آري، (پيامبران آمدند و آيات الهي را بر ما خواندند، و ما مخالفت کرديم.) ولي فرمان عذاب الهي بر کافران مسلم شده است.»
قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِينَ (72)
به آنان گفته ميشود: «از درهاي جهنم وارد شويد، جاودانه در آن بمانيد؛ چه بد جايگاهي است جايگاه متکبران!»
بهشتیان
وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتَّى إِذا جاؤُها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَيْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدِينَ (73)
و کساني که تقواي الهي پيشه کردند گروه گروه به سوي بهشت برده ميشوند؛ هنگامي که به آن ميرسند درهاي بهشت گشوده ميشود و نگهبانان به آنان ميگويند:«سلام بر شما! گوارايتان باد اين نعمتها! داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد!»
وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ (74)
آنها ميگويند: «حمد و ستايش مخصوص خداوندي است که به وعده ي خويش درباره ي ما وفا کرد و زمين (بهشت) را ميراث ما قرار داد که هر جا را بخواهيم منزلگاه خود قرار دهيم؛ چه نيکوست پاداش عمل کنندگان!»
پاسخ به:طــریـق بـصــیـرت: خـتـم آنــلایـن قـرآن کـریـم هـمگام با بـصـیرت، مـعـرفت و کمـال
