ﺣﺴﻦ آزادى در ﺳﺎل 1334 در ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪ. در ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺻـﺒﺤﻬﺎ ﺑـﻪ

 

ﻣﺪرﺳـﻪﻣـﻰرﻓـﺖ وﻋﺼﺮﻫﺎ، در ﻣﻜﺘﺐ، ﻗﺮآن را ﻓﺮاﻣﻰﮔﺮﻓﺖ. ﭘﺮﺟﻨﺐ و ﺟﻮش و

 

ﺷﻮخﻃﺒﻊ ﺑﻮد و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻬﺮهاى ﺷـﺎداب و ﻟﺒﺨﻨﺪى ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ.

 

‫ﺗﺤﺼﻴﻼت اﺑﺘﺪاﻳﻰ را در دﺑﺴﺘﺎن ﺑﺰرﮔﻤﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ. ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم

 

دﺑﺴﺘﺎن، ﺑـﺮاى ﻛﻤـﻚ ﺑﻪﭘﺪر و ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﺨﺎرج ﺧﺎﻧﻮاده، ﺣﺪود ﺳﻪ ﺳﺎل درس را رﻫﺎ

 

ﻛﺮد و در ﻣﻐـﺎزه ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﺳـﺒﺰىﻓﺮوﺷـﻰ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ. اﻣ‪ﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ زﻳﺎد او

 

ﺑﻪ درس ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻛﻨﺎر ﻛﺎر، ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﭙﺮدازد و در اﻳﻦ ‫اﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺷﺎ

 

و ﻓﻌ‪ﺎل ﺑﻮد.

 

‫در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ داﺷﺖ و از ﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ‪ ‪ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ

 

ﺳﻴﺎﺳـﻰاش را از ﺟﻠـﺴﺎت ‫ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﺮوع ﻛﺮد. و ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻮج اﻧﻘﻼب، ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى

 

ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش داد.

 

‫در ﺧﺮداد ﻣﺎه ﺳﺎل 1357، از دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﺑﻮﺳﻌﻴﺪﻣﺸﻬﺪ دﻳﭙﻠﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ﭘﺪرش

 

ﻣﺤﻤﺪاﺑﺮاﻫﻴﻢ در ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ او ﺑﻪ درس ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: روزﻫﺎ را در ﻣﻐﺎزه ﻛﺎر ﻣﻰﻛﺮد

 

و ﺷﺒﺎﻧﻪ درس ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ. اﮔﺮ ﻣـﻦ ﺑﻌـﻀﻰ از روزﻫﺎ از ﺑﺎغ دﻳﺮﺗﺮ ﻣﻰآﻣﺪم ﻣﻰدﻳﺪم

 

ﻛﻪ او ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎراﺣﺖ و ﺣﺘﻰ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ از اﺷـﻚ ﺷـﺪه اﺳـﺖ و ﻣﻰﮔﻔﺖ: ﻣﻦ از درس

 

و ﻛﻼﺳﻢ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪهام.

 

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﺣﺘﺮام ﻣﻰﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺷﺮوع اﻧﻘﻼب ﻛﻤﺘـﺮ در ﻣﻨـﺰل ﺑـﻮد و

 

در ﻣﻐـﺎزه ﻫـﻢ ﻛـﺎر ﻧﻤﻰﻛﺮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻧﺒﺎل ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻧﻘﻼب؛ﻣﺜﻞ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻧﻮار و

 

ﺗﻮزﻳﻊ اﻋﻼﻣﻴﻪ اﻣﺎم(ره) ﺑﻮد و ﻓﺮﺻـﺖ ﺳـﺮزدن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده را ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزى

 

اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﻤﻴﺘـﻪﻫـﺎى اﻧﻘـﻼب اﺳـﻼﻣﻰ، ازاو‪ﻟﻴﻦ اﻓﺮادى

 

ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻛﻤﻴﺘﻪ ﻋـﻀﻮ ﺷـﺪ و در ﺟﺒﻬـﻪ داﺧﻠـﻰ ﺑـﻪ ﻣﺒـﺎرزه و دﺳـﺘﮕﻴﺮى

 

ﺳـﺎواﻛﻰﻫـﺎ،‫ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ، ﺿﺪ‪اﻧﻘﻼب، دزدان و آﺷﻮﺑﮕﺮان ﺑﻪﻃﻮر ﺷﺒﺎﻧﻪ روزى ﻫﻤﺖ ‪

 

ﮔﻤﺎﺷﺖ.

 

‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد و ﻛﺎرﺳﻨﮕﻴﻦ، ﻫﺮ وﻗﺖﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﺮد ﺑﻪ ﺣﺮم اﻣﺎم

 

رﺿﺎ(ع) ﻣﻰرﻓـﺖ و در ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﻋﺒﺎدى - ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد.

 

‫ﻳﻚﺑﺎر در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ، درﮔﻴﺮ و ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ. ﭘﺲ از ﺑﻬﺒﻮدى، دوﺑﺎره

 

ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬـﺎى ﺧـﻮد را ‫از ﺳﺮﮔﺮﻓﺖ. ﺗﻼش و ﭘﻰﮔﻴﺮى اﻣﻮر از وﻳﮋﮔﻴﻬﺎى ﻣﻬﻢ‪ او ﺣﺘّﻰ

 

در زﻣﺎن ﻣﺮﺧﺼ‪ﻰ ﺑﻮد.

 

‫ﭘﺪرش ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ:ﺣﻀﻮر اﻳﺸﺎن از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا در ﻛﻤﻴﺘﻪ و درﮔﻴﺮى و ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎ

 

ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ و اﻓـﺮاد ﺿﺪ‪اﻧﻘﻼب، ﺑﻪﻃﻮر ﺷﺒﺎﻧﻪروزى اداﻣﻪ داﺷﺖ و ﺣﺘّﻰ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ در

 

ﻣﻨﺰل ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﻫﻤﻴـﺸﻪ در ﻓﻜـﺮ‫اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ و اﺳﺘﻤﺮار اﻳﻦ ﻣﺒﺎرزه ﺑﻮد ﺑﻪ

 

ﮔﻮﻧﻪاى ﻛﻪ ﺷﺐ و روز ﺑﺮاى او ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد.

 

‫ﻣﺪ‪ﺗﻰ را در ﻛﻤﻴﺘﻪﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻓﺴﺎد ﺣﺮم ﻣﻄﻬﺮ اﻣﺎم رﺿﺎ(ع) ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻛﺎر ﺷﺪ و

 

ﺧﺪﻣﺎت زﻳـﺎدى اراﺋـﻪﻛﺮد. او ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد

 

ﻋﺪه اى از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﻋـﺎﻟﻰ رﺗﺒـﻪ ﺳـﭙﺎه از ﺟﻤﻠـﻪ -ﺳﺮدار ﻗﺎﻟﻴﺒﺎف - ﺑﻪ ﺳﭙﺎه

 

ﭘﺎﺳﺪاران اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷـﺪ. ﻣـﺪﺗﻰ را در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳـﭙﺎه ﺑـﻮد

 

ﻛـﻪ‫ﻓﻌ‪ﺎلیتش در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد ﺑﻮد و درﮔﻴﺮﻳﻬﺎى زﻳﺎدى ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ

 

داﺷﺖ.

 

‫ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرى - ﻳﻜﻰ از ﻫﻤﺮزﻣﺎن ﺷﻬﻴﺪ - ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ:ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ او‪ل

 

اﻧﻘﻼب و اﻳﻨﻜـﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﺑﭽه ها ‪ و ﭼﻬـﺮه ‪ ﺗﺤﻤﻞ آﻧﻬﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ، روﺣﻴ‪ﻪ

 

ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ﺻﻔﺎ ﺧﻨـﺪان و ﺷـﺎدى داﺷـﺖ و ﺑـﺎ ﺣﻀﻮر ﺻﻤﻴﻤﻰ و ﺷﺎد ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ

 

روﺣﻴ‪ﻪﻣﻰداد و ﺑـﺎ آن ﻋـﺸﻖ و ﻋﻼﻗـﻪاى ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺣـﻀﺮت اﻣـﺎم(ره)

 

داﺷﺖ، ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺤﺮّك ﺑﺴﻴﺎرى از ﺑﭽ‪ﻪﻫﺎ ﺑﻮد. اﺳﺎس ﻛﺎر او، ﭘﺎﻳﺪارى و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ

 

ﺑـﻮد. او در ﺳـﺨﺖﺗـﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ و ﺑﺤﺮانﻫﺎى او‪ل اﻧﻘﻼب، ﺑﺎ ﺗﻮﻛّﻞ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ

 

ﻣﺘﻌﺎل ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮ و اﻧﺪﻳـﺸﻪﻫـﺎى ﻣﻨﻄﻘـﻰ و ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﺑﺮاى رﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼت،

 

ﻧﻬﺎﻳﺖﺳﻌﻰ و ﺗﻼش ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰآورد و ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان اﻟﮕـﻮ و ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﺑﻴﻦ

 

دوﺳﺘﺎن و ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ ﻣﻄﺮح ﺑﻮد.

 

‫در ﺳﺎل 1359 ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ازدواج ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﻘﺪ و ازدواج او ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ

 

ﺧﺴﺮوﻧﮋاد - ﻛـﻪ از ﻃﻠﺒﻪﻫﺎى ﻣﻜﺘﺐ ﻧﺮﺟﺲ ﺑﻮد - در ﻋﻴﻦ ﺳﺎدﮔﻰ در ﻣﺤﻞ ﻣﻜﺘﺐ

 

ﺑﺮﮔﺰار و ﺣﺪود ﻳﻚ ﻣﺎه ﭘـﺲ از ازدواج، ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ آﻏﺎز و ﺣﺴﻦ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺟﺒﻬﻪﻫﺎ

 

رواﻧﻪﺷﺪ. ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻬﻴﺪ در اﻳﻦﺑﺎره ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ:رﻓـﺘﻦ ﺑـﻪ ﺟﺒﻬﻪ را ﻳﻜﻰ از دﺳﺘﻮرات

 

اﺳﻼم و واﺟﺐ و ﺑﺮاى ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ از وﻻﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﻣﻰداﻧﺴﺖ. او آنﻗﺪر ﻛـﻪ از

 

ﺣﻀﻮر در ﺟﺒﻬﻪ ﻟﺬّت ﻣﻰﺑﺮد از زﻧﺪﮔﻰ روزﻣﺮّه در ﭘﺸﺖ ﺟﺒﻬﻪ ﻟﺬّت ﻧﻤﻰﺑﺮد.

 

‫

در 11 ﺧﺮداد 1360، ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﺳﻤﻴ‪ﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ. و ﺣﺴﻦﻓﺮزﻧﺪش را ﻧﺰد

 

آﻳﺖاﻟﻠّﻪ واﻋﻆ ﻃﺒﺴﻰ -‫ﺗﻮﻟﻴﺖ آﺳﺘﺎن ﻗﺪس رﺿﻮى - ﺑﺮد ﺗﺎ اﻳﺸﺎن اذان و اﻗﺎﻣﻪ را

 

در ﮔﻮش اﻳﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﻮرﺳﻴﺪه ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ.

 

‫او ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺪاوم در ﺟﺒﻬﻪﻫﺎ و در ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻬﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﻫﺮﺑﺎر ﻫﻢ ﻛﻪ

 

ﺑﻪﻣﺮﺧﺼ‪ ﺑﺎز ﻫﻢ در ﺣﺎل ﻛﺎر و فعالیت ﺑـﻮد. ‪ ‪ﻰ ﻣﻰآﻣـﺪ،

 

در ﺳـﺎل 1631 و در‪ عملیات بیت المقدس که منجر به آزادی ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺷﺪ نقش

 

فعالی داشت،پس از آزادى ﺧﺮّﻣﺸﻬﺮ، ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ  ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺟﺒﻬﻪ را ﺗﺮك ‫ﻛﻨﺪ

 

و در ﭘﺸﺖ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻌﺎﻟﻴ‪ ‪ﺖ ﺷﺪ.

 

‫از ﻛﺎرﻫﺎى ﻣﻬﻢ و ﺑﺎ ارزش او، ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻳﮕﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖﺳﭙﺎه ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮد. از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ

 

ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى او در اﻳﻦ دوره، ﺧﻨﺜﻰﺳﺎزى ﻃﺮح ﺳﻮءﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺖ آﺳﺘﺎنﻗﺪس رﺿﻮى

 

ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺎ رﺷـﺎدت وى اﻳـﻦ ﺗﻮﻃﺌـﻪ خنثی شد.                                                                 

‫ﻳﻜﻰ از ﻫﻤﺮزﻣﺎﻧﺶ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ:در زﻣﺎﻧﻰﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ، اﺋﻤﻪ ﺟﻤﻌﻪ را

 

ﺗﺮور ﻣـﻰﻛﺮدﻧـﺪ، ﻣـﻦ ﻛﻪ در ﺻﻒ اول ﻧﻤﺎز ﺑﻮدم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻛﻪ ﻳﻜﻰ از ﻫﻤﺮاﻫﺎن

 

ﮔﺮوه ﻓﻴﻠﻤﺒﺮدارى ﺑﺎ ﻗﻄـﻊ و وﺻـﻞ ﻛـﺮدن ﺳﻴﻢ و ﺟﺮﻳﺎن ﺑﺮق، ﻗﺼﺪ دارد ﻛﻪ ﺑﺎ

 

ﺳﻴﻢﺑﺮﻗﺪار، آﻗﺎى ﻃﺒﺴﻰ را ﺗﺮور ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟ‪ ﻪ ﺷـﺪﻧﺪ وﺗﻴﺮاﻧﺪازى ﺷﺪ

 

ﻛﻪﺷﻬﻴﺪ آزادى ﺧﻮد را ﺳﭙﺮ ﺟﺎن آﻗﺎى ﻃﺒﺴﻰ ﻗﺮار داد ﺗﺎ ﺑـﻪ اﻳـﺸﺎن ﺻـﺪﻣﻪاى

 

وارد ﻧﺸﻮد. ﺻﻔﻮف ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪﻫﻢ ﺧﻮرد، اﻣ‪ﺎ ﺷﻬﻴﺪ آزادى اﻳﺴﺘﺎد و ﺧﻄﺮ را ﺑﻪ

 

ﺟﺎن ﺧﺮﻳﺪ.

 

‫ﻳﻜﻰ از خصوصیات مهم او اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﺳﻔﺎرﺷﻬﺎ و ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎ را ﻓﻘﻂ ﺑﺎ

 

ﻋﻤﻞﺑﻴﺎن ﻣﻰﻛـﺮد و از اﻓﺮادى ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﻋﻤﻞ

 

ارﺷﺎد و راﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻣﻰﻛﺮد.

 

‫در آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرى ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ اﻋﺰام ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻮادهاش را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﺑﺮد و ﺑﺮاى

 

آﻧﻬﺎﺧﺎﻧـﻪاى در اﻳـﻼم ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺪرش را ﻧﻴﺰ

 

ﺑﺎﺧﻮد ﻫﻤﺮاه ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺟﺒﻬـﻪ ﺑـﺮد. در ﻫﻤـﻴﻦ اﻳ‪ﺎم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاى دﻳﺪار ﺑﺎ

 

اﻣﺎم(ره) ﺑﻪ ﺗﻬﺮان رﻓﺖ. ﻗﺒﻞ از ﺷﻬﺎدت ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻼم را ﺗـﺮك

 

ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ.

 

‫ﺑﺎ ﺷﺮوع ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺧﻴﺒﺮ در اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه ﺳﺎل 1362، ﺣﺴﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺗﻴﭗ 12

 

اﻣـﺎم رﺿـﺎ(ع) در اﻳﻦﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد. ﺧﻮدش را ﺑﻪ رود ﻓﺮات رﺳﺎﻧﺪ و در

 

آﻧﺠﺎﻏﺴﻞ ﺷﻬﺎدت ﻛﺮد.

 

و ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه و ﺷﻮﺧﻰ ﭘﺮداﺧـﺖ. درﺑـﺎره ﻧﺤـﻮه ﺷـﻬﺎدت او ﭘـﺪرش

 

ﭼﻨـﻴﻦﻣـﻰﮔﻮﻳـﺪ:درﻋﻤﻠﻴ‪ ـﺎت ﺧﻴﺒـﺮ،ﻫﻠﻴﻜﻮﭘﺘﺮﻫﺎى ﻋﺮاﻗﻰ رزﻣﻨﺪﮔﺎن اﺳﻼم را زﻳﺮ

 

آﺗﺶﺳﻨﮕﻴﻦ راﻛﺖ و ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﺷـﻬﻴﺪ آزادى ﻛﻪ در ﺧﻂّ ﻣﻘﺪ‪م ﺑﻮد ﻣﻮرد

 

اﺻﺎﺑﺖﺗﺮﻛﺶ راﻛﺖ ﻋﺮاﻗﻰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ.

 

ﺑـﺮادران اﻣـﺪادﮔﺮ در ﻫﻤﺎن ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻪ ﻣﺪاواى او ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ اﻣ‪ﺎ ﻣﻔﻴﺪ واﻗﻊ ﻧﺸﺪ

 

و ﺑﻪ ﺷـﻬﺎدت رﺳـﻴﺪ.

 

ﺑـﻪﻋﻠّـﺖ آﺗـﺶ ﺳـﻨﮕﻴﻦ دﺷﻤﻦ، ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻴﻜﺮ ﻣﻄﻬ‪ﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐﻧﺒﻮدﻧﺪ،

 

ﻟﺬا ﭘﻴﻜﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻤـﺎن ﺟـﺎ ﺑـﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻔﻘﻮداﻷﺛﺮ اﻋﻼم ﺷﺪ. در

 

28 اﺳﻔﻨﺪ 1362، روح آن ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺸﻴﻴﻊ و در ﺑﻬﺸﺖ رﺿﺎ(ع) ﺑـﻪ ﺧـﺎك سپرده شد.                                                                          

 

‫{ﺷﻬﻴﺪ آزادى در ﻗﺴﻤﺘﻰ از وﺻﻴ‪ﺖﻧﺎﻣﻪﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻔﺎرش

 

ﻣﻰﻛﻨﺪ:ﻣﻮﻗﻌﻰﻛﻪ ﺷـﻬﻴﺪ ﺷﺪم، از ﺷﻤﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺗﺎ دﺷﻤﻦ

 

ﻧﮕﻮﻳﺪﺷﻬﺎدت ﺑﺮ او ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮔـﺸﺖ ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﺎ دﻳﺪه ﺑﺼﻴﺮت در اﻳﻦ راه ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻪ

 

و ﺑﺎ ﻋﺰﻣﻰ راﺳﺦ آن را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ.

 

ﻫﻤﭽﻨﻴﻦﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ ﻛـﻪدﺳﺘﻬﺎﻳﻢ را ﺑﻴﺮون ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺗﺎ دﻧﻴﺎﻃﻠﺒﺎن و ﻋﺎﻓﻴﺖﻃﻠﺒﺎن

 

ﺑﺒﻴﻨﻨﺪﻛﻪ از ﻣﺘﺎع دﻧﻴﺎ ﭼﻴﺰى ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﻤﻰﺑـﺮم.

 

‫ﻟﺒﺎس ﺳﭙﺎه ﻣﺮا از ﺧﻮﻧﻢ ﺳﺮخ ﻛﻨﻴﺪ و ﺟﻠﻮى ﺗﺎﺑﻮﺗﻢﺑﮕﺬارﻳﺪ. ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ

 

ﺳﺮﻣﺎﻳﻪداران را ﺑـﻪ ﻣﻨـﺰل ﻳـﺎ ﺳﺮ ﻗﺒﺮم راه ﻧﺪﻫﻴﺪ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺴﻦ

 

ﺿﺪﺷﻤﺎ و ﺣﺎﻣﻰ ﺿﻌﻔﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛـﻪ ﻋﺎﻗﺒـﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺑﻮدى اﺳﺖ و ﻣﻦ و

 

اﻣﺜﺎل ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻣﺎده ﺷﻬﺎدت ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﭘﺲ از ﺷﻬﺎدﺗﻢ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺑﻪ ﺳـﻴﻨﻪﺧﻮد

 

ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﻴﺪ، زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻣﺮگ ﻧﻤﻰﻫﺮاﺳﻢ ﭼﻮن ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ، زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎزه

 

ﻣﻦ ﺷﺮوع ﻣﻰﺷـﻮد‫و اﻧﮕﺎر ﺗﺎزه از ﻣﺎدر ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ام.}