خاتمه‌ای خوش برای دعواهای خواهر برادری فرزندانمان

رابطه خواهر و برادرها معمولاً مانند روابط دیگر نیست. اگر قبلاً خواهر و برادری نداشته باشید و در عوالم خود باشید و ناگهان خواهر یا برادر کوچکی که البته شما او را انتخاب نکرده اید به خانواده اضافه شود، تجربه منحصربفرد و دلیلی برای دردسر در خانواده درست می شود.

مشکل کجاست و چه باید کرد؟

اغلب ما آماده تغییرات رفتاری بعد از متولد شدن فرزند جدید هستیم، ولی ماه ها یا سال ها بعد که حسادت ظاهر می شود چه باید بکنیم؟ در واقع کودکان پیچیده تر از آنی هستند که به نظر می رسند.

آنها والدینشان را تحت نظر دارند و برخورد آنها با خواهر و برادرهایشان را زیر نظر می گیرند. آنها معمولاً از چیزی ناراحت نمی شوند تا وقتیکه حس کنند شما بین آنها فرق می گذارید. آنها اغلب شکایت می کنند ولی خودشان هم ته دلشان می دانند حق با شماست و بهر حال فرزند بزرگتر حق دارد کمی دیرتر بخوابد. چون بزرگتر است.

چیزی که واقعاً آنها را اذیت می کند این است که حس کنند شما زمان بیشتری را با خواهر یا برادرش می گذرانید. در این حالت چه کار کنیم تا رقابت بین بچه ها کاهش یابد؟

• سعی نکنید مثلاً با همه بچه ها یکسان رفتار کنید. هر بچه ای لیاقت رفتاری که مناسب سنش است را دارد. این یعنی شما باید شخصیت، علایق و سطح رشدی آن بچه را در نظر بگیرید و سپس در مورد فعالیت هایی که باید انجام دهد و همچنین در مورد تنبیه او تصمیم بگیرید.


• عادلانه رفتار کنید. وقتی یکی از بچه هدیه می گیرد یا کار خاصی را انجام می دهد – کارنامه خوبی دارد، نمره های خوبی می گیرد، یا فرزند کوچکتان شروع به راه رفتن می کند – باید به او افتخار کنید و به او تبریک بگویید، ولی به احساسات بچه های دیگر خود هم توجه داشته باشید. راهی پیدا کنید که ویژگی ها و استعدادهای ویژه او را هم مورد تقدیر قرار دهید
• چیزهای پیش افتاده را نادیده بگیرید. شکایت هایی درباره چیزهایی مانند اینکه یکی از آنها آبمیوه بیشتری در لیوانش دارد، بیشتر جستجوی توجه شماست هستند، نه فریاد بی عدالتی. پس درگیر این بازی بچگانه نشوید.
• هرگز بچه هایتان را با هم مقایسه نکنید. با آنکه این کار طبیعی است، ولی حتی اگر مجبور شدید حداقل سعی کنید به گوششان نرس
• لاف زنی را تشویق نکنید. همیشه فرق بین غرور و افتخار و بی ادبی را برایشان توضیح دهید.
• روی پیوندهای خانوادگی تأکید کنید. همیشه این پیوند عمیق را به آنها یادآوری کنید. مثلاً نگویید: "لطفاً اسباب بازی اش را پس بده"، بگویید: "پسرم اسباب بازی برادرت را پس بده."