جشن نوروز پای سفره هفت سین ستاره های محبوب

جشن نوروز پای سفره هفت سین ستاره های محبوب

"امروز ۲ نفر از من آدرس و شماره تلفن تو رو گرفتن که سال نو بیان پیشت… من هم دادم. عید می یان سراغت؛ یکیشون خوشبختی بود، اون یکی هم موفقیت..."

در دنیا دنیا آرزوهای خوبی که این روزها از زبان آدم ها به یکدیگر هدیه می شود، این هم مختصر و مفیدترین آرزوی ماست برای همه آنهایی که امسال هم کنارشان نفس کشیدیم، خندیدیم، اشک ریختیم و روزگار گذراندیم. در روزهایی که چند نفس دیگر تا پایانش بیشتر نمانده، تصمیم گرفتیم سراغ ستاره های محبوب ایران برویم و آنها نوروز باستانی ایران را از زبان خودشان به ایرانی ها تبریک بگویند. در این صفحات امیرعلی دانایی، نیکی کریمی، بهرام رادان، سیدعلی ضیاء، سیامک انصاری و خیلی های دیگر به ما گفتند که امسال نوروز را چگونه جشن خواهند گرفت، برنامه هایشان چیست، محبوب ترین سینِ هفت سین خانه هایشان کدام است و از تلخ ترین و زیباترین خاطره های نوروزی شان برایمان حرف زدند... نکته جالب اینکه "سکه" صدرنشین محبوب ترین سین هفت سین خانه هایشان بود... پس معلوم شد این فقط خوانندگان دنیای اقتصاد نیستند که درگیر مسائل اقتصادی اند، چون ستاره ها هم انگار زیاد با این دنیا غریبه نبودند!

نیکی کریمی

صدای آژیر قرمز یادگاری من از نوروز!

خب پدر و مادر و خانواده من در ایران زندگی نمی کنند، بنابراین ما هیچ وقت سفره هفت سین و اینجور چیزها نداشتیم، ولی به هر حال سال نو است و اول سال است و هر کسی باید به نوعی این را جشن بگیرد. ما از نسل جنگ و این جور چیزها هستیم دیگر؛ یادم است آن سال هایی که پدر و مادرم ایران بودند، تحویل سال توام شد با بمباران و صدای آژیر قرمز! این ماندگارترین خاطره ای است که من از نوروز دارم.

سیامک انصاری

هم خنده ام می گیرد هم متاثر می شوم!

نوروز که می شود، یک حس و حال خوب از قبل از چهارشنبه سوری همراهم می شود تا روز ۱۳ فروردین. شاید این حسی است که از کودکی همراهم است و به نظرم نوروز، فرصت بسیار خوبی است برای اینکه قدر همه آدم های اطراف، دوستان، خانواده مان و... را بیشتر بدانیم. نوروز به نظرم به ما یادآوری می کند زندگی خیلی دوام آنچنانی ندارد و واقعا همه چیز گذرا است، بنابراین عید یک خاطره یا بهتر است بگوییم یادگاری خوب است که ماندگار می شود ؛ پس چه بهتر که همه مان یک یادگاری خوب از خودمان باقی بگذاریم و این بهترین چیزی است که از آدم ها ماندگار می شود. احساس می کنم یک جورهایی تکنولوژی همه چیزمان را نابود کرده! مثلا خیلی اتفاقات با آمدن چیزی به نام موبایل یا اینترنت از بین رفت! شاید در گذشته آدم ها حتما باید یکدیگر را می دیدند تا بتوانند تبریک شان را بگویند، اما الان همه با پیامک به هم تبریک می گویند! با همین پیامک خیلی از پرونده های دید و بازدید آدم ها بسته شد!

یک خاطره خیلی خوب از دوران کودکی ام دارم که مربوط به عید نوروز می شود. یادم هست مادربزرگم شب چهارشنبه سوری یک سال که کودک بودم، فوت کرد، آن موقع ها رسم بر این بود که به احترام آن عزیز از دست رفته، سال اول را نباید هفت سین بچینی. من و خواهرهایم هم جیغ و داد که هفت سین می خواهیم! (خنده) از آن ور پدر و مادرمان هم خنده شان گرفته بود که با این اصرار ما چه کار کنند! آن موقع ها هفت سین های کوچکی وجود داشت که در یک بسته تمام اعضای خانواده هفت سین را داشت و ما پدر و مادرمان را مجبور کردیم یکی از آنها را بخرند تا ما بچه ها سال را با هفت سین تحویل کنیم. الان که به آن جیغ و داد نگاه می کنم، هم خنده ام می گیرد، هم تا حدودی متاثر می شوم! هنوز هم دوست دارم هر سال هنگام سال تحویل سفره مان هفت سین داشته باشد و اگر امکانش باشد، خودم آن را می چینم، چون این اصول و فرهنگ ما ایرانی هاست که بسیار هم اهمیت دارد.

هومن جاوید

سکه های مراسم ازدواجمان برکت سفره هفت سین ماست

از آنجا که فرزند دومم به تازگی به دنیا آمده و حسابی مشغول انجام امورات ایشان هستیم، تعطیلات نوروز را باید در تهران بگذرانیم! اسم فرزند اولم که ۴ سالش است "هیراد" است و دختر خانمم هم که به تازگی به دنیا آمده "دیبا"ست.

نکته جالب اینکه در نوروز ۸۸ هم غم انگیزترین و هم خاطره انگیزترین اتفاقات نوروزی ام رخ داده است؛ خب آن سال اولین نوروزی بود که پسرم "هیراد" به جمع خانواده مان اضافه شده بود و همه مان بابت این اتفاق خوشحال بودیم، اما اتفاق تلخی که در همان ایام نوروز برای پدرم افتاد و ایشان زمین خوردند باعث شد او را به بیمارستان منتقل کنیم و به رغم عمل های جراحی متعددی که انجام دادند، به علت بیماری قندی، کلیه هایشان از کار افتاد و منجر به فوت ایشان شد. برای همین بهترین و بدترین اتفاقات در نوروز ۸۸ برای من رقم خورده است.

امسال هم به مانند سال های دیگر من و همسرم دو نفری سفره هفت سین خانه مان را خواهیم چید. خب هر کدام از اعضای "هفت سین" معنای خاص خودشان را دارند، ولی شخصا بین آنها به سیب، سنبل و البته سکه علاقه بیشتری دارم! برای هفت سین مان معمولا از سکه هایی که هنگام ازدواج مان هدیه گرفتیم استفاده می کنیم، چون احساس می کنم این کار برکت زیادی با خود به همراه می آورد. دوست دارم نوروز ۹۲ را به شما و همه همکارانتان تبریک بگویم و امیدوارم امسال، سال پر برکتی برای همه ایرانی ها باشد.

رضا یزدانی

نوروزمان هم با بقیه آدم ها متفاوت است!

نوروز یعنی نو و تازه شدن سال. یعنی کهنگی و سال قبل را گذرانده ای و وارد سالی جدید شده ای با اتفاقاتی جدید. والله داستان ما هنرمندها از دیگر آدم ها کمی متفاوت تر است، چراکه همه آدم ها ایام نوروز در سفر و تعطیلات هستند، اما ما سر اجرای برنامه های مختلف تلویزیونی یا برگزاری کنسرت در تهران و شهرستان ها. یعنی در آن زمان هم ما کماکان مشغول کار کردنیم!

اتفاق خاصی را که در نوروز برایم افتاده باشد و در ذهنم ماندگار شده باشد در خاطر ندارم، ولی هر سال نوروز خانواده همسرم هفت سین خانه ما را می چینند و این ماندگارترین تصویری است که از نوروز در خاطر من مانده است. به نظر من هر کدام از "سین"های هفت سین یک نماد است و قشنگی های خاص خودش را دارد، بنابراین نمی توانم بین آنها دوست داشتنی ترین را انتخاب کنم!

دانیال عبادی

هفت سین خانه مان هنر دست خودم است

نوروز یعنی نو شدن؛ یعنی باید یک سال جدید را شروع کنیم و در رفتارمان نیز اگر مشکلی وجود دارد، تجدیدنظر کنیم. نوروز یعنی اگر از کسی دلخوری خاصی داریم، ببخشیم و اگر مشکلی بین ما و دیگری وجود دارد، درصدد برطرف کردنش برآییم. در کل باید در زندگی و درون خودمان تغییراتی اساسی به نفع نو شدن ایجاد کنیم. اصولا نوروز برای من خوش یمن بوده و اتفاقات خوبی در آن برایم افتاده است. امسال هم مثل سال های گذشته خودم سفره هفت سین خانه مان را تزئین می کنم و می چینم. من همه سین های هفت سین را دوست دارم، چون هر کدامشان بیانگر یک چیز است و از قدیم تا امروز برای ما ایرانیان قابل احترام بوده است. برای همین است که می گویم همه سین های هفت سین را دوست دارم، چون در پس انتخاب هر کدامشان حتما تدبیری وجود داشته است.

برای تعطیلات نوروز امسال هنوز تصمیم قطعی ای نگرفته ام، ولی هر جا باشم، حتما در کنار خانواده ام خواهم بود و احتمالا به سفر خواهیم رفت.

امیرعلی دانایی

قرآن، آینه و سیب؛ اعضای ثابت هفت سین ما

برنامه امسال من برای تعطیلات نوروز مسافرت است، احتمالا به همراه خانواده به شمال کشور خواهیم رفت. غم انگیزترین نوروزی که همیشه در ذهنم باقی می ماند مربوط به آن سالی می شود که دو ماه قبل از عید پدرم فوت کردند و آن سال جایشان سر سفره هفت سین خانه ما خالی بود.

خب هر سالی که تازه می شود برای آدم ها بسان بهاری می ماند که بعد از زمستان از راه می رسد، برای همین انسان ها با انرژی و نیرویی تازه به ادامه زندگی امیدوار می شوند و خیلی از کارهایی را که ممکن است در سال های گذشته موفق به انجام آنها نشده باشند با گفتن "انشالله سال دیگر انجامشان خواهم داد." آغاز می کنند. نوروز یک انرژی تازه و نو شدن است و من هم برای سال جدید برنامه های زیادی دارم.

من بین اعضای هفت سین، قرآن، آینه و سیب را بیشتر از بقیه دوست دارم؛ هرکدام اینها حس خوبی به آدم می دهند. تا حالا به تنهایی هفت سین خانه مان را نچیده ام، اما همیشه در برپا کردن آن به مادرم کمک کرده ام.

امیدوارم سال ۹۲ سالی پر از موفقیت و برکت برای همه ایرانی های عزیزمان باشد و انشالله سال دیگر وضعیت اقتصادی و تورم مملکتمان و این گرانی هایی که همه مان دچارش شده ایم برای همیشه از بین برود و دیگر شاهد این موضوع نباشیم که پدری برای آوردن لقمه ای نان سر سفره خانواده اش مجبور باشد زحمت زیادی بکشد یا پیش زن و بچه اش شرمنده باشد. متاسفانه این اتفاق این روزها در جامعه مان خیلی زیاد شده و امیدوارم پدرهای کشورمان بتوانند با لبی خندان سر سفره های خانه شان نان داغ ببرند و از زندگی کنار همدیگر لذت ببریم.

یوسف تیموری

اتفاقی نمی افتد اگر عیدی نگیرم!

یادم است اولین عیدی من ۲۰ تومان بود، البته هیچ وقت عیدی هایم را نگه نمی داشتم و خیلی سریع خرجشان می کردم! بیشتر با عیدی هایم خمیر بازی می خریدم و با آنها عروسک خمیری درست می کردم. مادر و پدر بزرگم هر سال به رقم عیدی هایشان اضافه می کردند؛ مثلا وقتی ۷ سالم بود ۲۰ تومان عیدی گرفتم و وقتی ۱۵ سالم بود، شد دو تا ۵۰۰ تومانی. یادش بخیر. الان هم که بزرگ تر شده ایم، تا زمانی که خواهرانم در خانه بودند، مادرم به همه عیدی می داد، ولی الان زیاد ذوق ندارم عیدی بگیرم و هیچ اتفاقی هم نمی افتد عیدی نگیرم.

جمشید مشایخی

دعوا بر سر خوش قدمی من!

ملت ایران احترام زیادی برای نوروزشان قائل اند. سال ها پیش (شاید بیش از ۲۵ سال پیش) یکی از دوستان، من و همسرم را به روستایی دعوت کرد و سال تحویل را آنجا پای سفره هفت سین گرمشان جشن گرفتیم. همه جای ایران همینطور است. نوروز جشنی است که شب و روز مساوی می شود، اگر آدم ها کینه یا دلخوری ای از یکدیگر دارند در دید و بازدیدهای عیدانه شان کنار می گذارند و دست دوستی به هم می دهند. به هر ترتیب داریم در بهترین فصل خدا قدم می گذاریم؛ در شروع فصل بهار درختان از خواب زمستانی بیدار می شوند و زندگی نویی را از سر می گیرند، حیوانات از آغُل هایشان بیرون می آیند و با حضور در فضای باز به چرا مشغول می شوند. به هر تقدیر، بوی گل های زیبا، شکفتن شکوفه ها، صدای بلبل ها و خیلی چیزهای دیگر از جمله نعمات خداوند است که انسان را به وجد می آورد و تحت تاثیر قرار می گیرد و به نوجویی و نوخواهی می پیوندد و آن را دوست بدارد.

هفت سین که باید باشد، اگر نباشد که غم دل آدم را می گیرد! البته این اتفاقات در بچگی حال و هوای دیگری دارد؛ بچه دوست دارد لباس نو بپوشد، عیدی بگیرد، در تعطیلات با دوستانش تفریح و بازی کند و خلاصه حال و هوای دیگری دارد. با وجودی که ۷۸ سال از عمرم می گذرد، اما هیچ وقت نوروز را فراموش نمی کنم، شاید نگاهم با نگاه زمان بچگی ام فرق کرده باشد، اما مگر می شود این عید باستانی را جشن نگرفت؟ واقعا در تمام این سال ها آرزویم این بوده که یک روز ببینم دیگر در این دنیا جنگی وجود ندارد و صلح برقرار است، اما یکسری خبرها که از خیلی نقاط دنیا می شنویم و می بینیم هر روز بمب گذاری و جنگ است، بسیار ناراحت می شوم و می نشینم فکر می کنم چرا یک انسان باید انسان یا حتی موجودات دیگر خداوند را از بین ببرد؟ موجوداتی که هر کدام برای خود ارزشمند هستند. واقعا چرا نباید به سخن بزرگان توجه کنیم؟ مثلا حضرت حافظ می فرمایند: "یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است؟/ ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری" یا حضرت سعدی می فرمایند: "بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت/ به شرط آن که نگوییم از آن چقدر حکایت" اشعاری از این دست تنها متعلق به ملت ایران نیست، "وقتی می گوید عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست" یعنی همه عالم را دوست دارم، بنابراین نگاه این اشعار به همه جهان است؛ جهانی که در آن زندگی می کنیم. به هر حال هر کسی در این جهان ایدئولوژی و دین خودش را دارد ولی در روابط انسان ها باید عشق، دوستی و محبت برقرار باشد که متاسفانه امروز نیست!

ما در پارچین ورامین و در نقطه ای از آن زندگی می کردیم که کارخانجات شیمیایی زیادی آنجا قرار داشت. پدرم افسر مهندس و تحصیلکرده آلمان و سوئد بودند. ارتش کارخانه تسلیحات داشت که یکی از آنها در پارچین قرار داشت، یکی بالاتر از میدان ژاله سابق، دیگری در خیابان پاسداران و یکی دیگر هم حوالی میدان توپخانه که تفنگ و توپ تولید می کرد. همه اینها کارخانجات شیمیایی بودند و اسید سولفوریک، اسید نیتریک، باروت، دینامیت و الکل صنعتی محصولاتشان بود. پدر من نیز در یکی از همین کارخانه ها فعالیت می کردند و من نیز در همان پارچین به دنیا آمدم. آنجا محیط خانوادگی دلنشینی برقرار بود و آدم های مختلفی از نقاط گوناگون ایران در آن زندگی و کار می کردند. یادم هست نزدیک های عید که می شد، پدرم برایمان لباس و کفش نو می خرید و ما بچه ها هر چند وقت یک بار می رفتیم سر کمدها و کفش ها و لباس ها را نگاه می کردیم و دعا می کردیم زودتر عید شود و بتوانیم آنها را بپوشیم یا با پدر و مادرمان به تهران برویم و از اقوام عیدی بگیریم! (خنده) آن روزها عشق و شوق زیادی میان بچه ها جریان داشت. خب ۱۳ روز تعطیل بود و تمام آن روزها به بازی و شادی می گذشت.

بچه که بودم، دو شخصیت به نام های "اوس حبیب" و "اوس وجیه الله" بودند که به محض تحویل سال اولین کسی که باید در خانه شان قدم می گذاشت من بودم! آن زمان ۶ ۵ سالم بود و وقتی عید به خانه شان می رفتم، به من عیدی می دادند و خب چون بچه بودم، می آمدم خانه و می گفتم عیدی گرفتم! پدرم می گفتند چرا از اینها که کارگر و زحمت کش اند عیدی گرفتی؟! شاید همین مبلغ کم هم در زندگیشان تاثیرگذار باشد. در جواب پدر می گفتم "بابا به خدا من نمی خواستم بگیرم، ولی آنها گفتند اگر نگیری، به ما توهین کردی، چون این رسم است و باید بگیری." آنها من را به خانه شان می بردند، چون اعتقاد داشتند من خوش قدم هستم.

علی انصاریان

سینِ سکه چشم گیرتر است!

تفاوت نوروز امسال برای من در این است که هر سال فوتبال بازی می کردم، اما امسال تنها سالی است که دیگر بازی نمی کنم، بنابراین دوست دارم امسال در جبران سال های گذشته کنار خانواده ام باشم و ترجیح می دهم تهران بمانم، چون اصولا ایام عید تهران به نسبت دیگر شهرهای ایران شرایط بهتری دارد و ایده آل ترین انتخاب برای این ایام است، به این دلیل که برخلاف روزهای دیگر سال حسابی خلوت می شود و آدم می تواند خیلی راحت به امور زندگی و کارهایش برسد. فکر می کنم در این ۱۵ ۱۴ روز عید تهران یک نفس راحت از دست جمعیت زیادش می کشد، هر چند خیلی ها هم با وجودی که تهران جاهای دیدنی زیادی ندارد، از شهرستان های مختلف به پایتخت می آیند، اما با این وجود باز هم تهران خلوت تر از دیگر روزهای سال می شود.

هیچ وقت یادم نمی رود با تیم ملی در اردوی قبرس بودیم که وقتی سال تحویل شد، بعد از یک تبریک و روبوسی کوچک رفتیم سر تمرین! بدترین نوروزی هم که تجربه کرده ام به دو سال پیش برمی گردد که آن سال پدرم را در همین تعطیلات نوروز از دست دادم، برای همین از آن موقع به بعد عید برایم دیگر حس و حال خیلی خوبی ندارد، البته عید برای بچه ها همیشه هیجان انگیز است و از آن به خاطر نو شدن و خرید لباس نو نهایت لذت را می برند. خودم که خیلی سال است وقت عید دیگر لباس نو نمی خرم، ولی این ذوق و شوق بچه ها را دوست دارم. امیدوارم در این روزهایی که سال عوض می شود، آدم ها هم همگام با سال عوض شوند و تغییر کنند و مثل سال قبل نباشند. همیشه گفته اند که زمستان، بهانه ای است برای رسیدن به بهار؛ بهار هم که سرسبزی است و نشان می دهد آدم ها در حال نو شدن هستند، امیدوارم خیلی از ما هم تغییر کنیم هر چند متاسفانه این اتفاق به ندرت می افتد! امسال خیلی بیشتر از سال های دیگر دعا می کنم شرایط اقتصادی کشورمان درست شود، چون آرزویم این است که هیچ پدر و مادری شب عید شرمنده بچه هایشان نباشند.

امیدوارم هیچ پدر و مادری به خاطر مسائل اقتصادی در مقابل خواسته بچه هایشان گیر نکنند، چون این اتفاق بسیار تلخ و ناراحت کننده است. خب ما هم خانواده ۵ نفره ای بودیم که با شرایط بسیار سختی بزرگ شدیم و تمام مخارج این خانواده به واسطه حقوق کارمندی پدرمان تامین می شد، برای همین شرمندگی پدر و مادر وقت شب عید ناراحتم می کند.

من یک برادر بزرگ تر از خودم به نام محمد دارم و یک خواهر کوچک تر (که البته لباس هایش دخترانه بود!) هر وقت من و محمد برای خرید لباس شب عید می رفتیم و اگر مثلا قرار بود کاپشن بخریم، حتما یک شکل می خریدیم با این تفاوت که برای محمد دو سایز از کاپشن من بزرگ تر بود! من هم وقتی عیدی هایم را می گرفتم، از قبل نقشه اش را کشیده بودم؛ یا تفنگ ترقه ای می خریدم یا توپ! متاسفانه در بچگی اصلا بچه آرامی نبودم و پدر و مادرم را خیلی اذیت می کردم!

خودم تا حالا هفت سین نچیده ام، ولی شاید بعضی وقت ها برای چیدنش به مادرم کمک کنم. بالاخره خودتان می دانید خانم ها کار کردن آقایان را قبول ندارند! یعنی حتی اگر آقایان خوب کار کنند هم باز یک حرفی برایشان درمی آورند! بین سین های هفت سین هم که معلوم است؛ عاشق "سکه"اش هستم! (خنده) از نظر من همه سکه را دوست دارند و هر کس هم بگوید دوست ندارم، دروغ می گوید! سیب، سبزه و سرکه و... همه جای خودشان ولی سکه نوری دارد که چشم آدم را می گیرد! (خنده)

سیدعلی ضیاء

نوروز یعنی خانه تکانی دل

نوروز بیشتر خانه تکانی دل است و همه باید تلاش کنیم تا برنامه ای داشته باشیم برای تغییر در سال جدید و انشالله حرکت به سمت خوبی ها.

من که قطعا در عید مسافرت برو نیستم؛ یعنی در عید و زمان شلوغی و این حرف ها هیچ وقت مسافرت نرفته ام، مگر زمان کودکی که باید کنار خانواده ام می بودم، اما وقتی بزرگ تر شدیم و خانواده توجه بیشتری به حرف هایمان نشان می دادند، عموما در نوروز سفری نرفتیم، اما خب احتمالا امسال می روم کاشان؛ شهر خودم، البته این مسافرت حساب نمی شود، چون کاشان شهر خودم است و خیلی هم آنجا راحتم و خوش می گذرد.

همه نوروزهای زندگی من خیلی خاطره انگیز بوده است، اما خب خیلی از عزیزان و دوستانی که من را می شناسند می دانند که همیشه تمام تلاشم را می کنم که در این روزها حتما کنار خانواده ام باشم. یادم می آید سه سال پیش برنامه ای در کیش داشتیم که باید تمام نوروز را آنجا می بودم و برنامه اجرا می کردم، اما برای اینکه لحظه تحویل سال کنار خانواده ام باشم، ساعت ۶ بعدازظهر ۲۹ اسفند بلیت گرفتم که البته سه ساعت تاخیر در پرواز داشتیم و با این وجود یک ربع به ۱۲ شب رسیدم تهران، ساعت ۱۲ سوار ماشین شدم و دو و نیم صبح رسیدم کاشان و ساعت سه صبح هم سال تحویل می شد.

بعد از تحویل سال ۴ ۳ ساعت خوابیدم، ۸ ساعت آمدم تهران و دوباره یک بعدازظهر به سمت کیش پرواز کردم. منظورم این است که تمام سعی ام را کردم لحظه تحویل سال حتما کنار خانواده ام باشم. پارسال هم مشابه همین اتفاق افتاد. با تمام این تفاسیر دارم همه تلاشم را می کنم که امسال خاطره انگیزترین نوروز زندگی ام باشد. سخت ترین نوروز زندگی ام نوروزی بود که لحظه سال تحویل گریه پدرم را دیدم، آن هم به این دلیل بود که هر سال مادربزرگ پدری ام سر سفره هفت سین ما می نشست و در اولین سالی که دیگر حضور نداشت، پدرم زار زار گریه می کرد و خیلی نوروز سختی بود. به هر صورت فراق و دوری هر عزیزی برای آدم ها بسیار سخت است.

عموما اگر کاشان باشم، سفره هفت سین خانه را من و خواهرم با هم می چینیم، البته این در صورتی است که حتما پیش هم باشیم؛ یک بار می بینی مثل پارسال می شود که لحظه سال تحویل می رسم خانه و جالبی اش این است که اگر آن لحظه کنار خانواده نباشم، همیشه عکسم را روی یک برگه پرینت می گیرند و کنار سفره می گذارند و رویش می نویسند "علی جان جایت خالی است..." بعدش هم عکس های آن روز را برایم ایمیل می کردند و می دیدم. می خواهم بگویم خانواده ام حضور آن کسی که حالا به هر دلیلی ممکن است کنارشان نباشد را درک می کنند.

بین سین های هفت سین علاقه زیادی به سیب دارم، دلیلش را نمی دانم ولی شاید چون نسبت به بقیه سین ها عاشقانه تر است. من هم که کلا آدمی هستم که سر سال تحویل عموما حس و حال عجیب و غریبی دارم و برای همین هم هست که سیب را بیشتر دوست دارم.

بهنوش بختیاری

به احترام مردمم نه آجیل می خرم نه سفر می روم!

تعبیر من از نوروز مثل همه آدم ها بهار، شکوفایی، تمیزی، زندگی، دوباره نو شدن و خیلی چیزهای دیگر است که همه به آن معتقدند و به نظر من هر چیزی که قدیمی ها درباره این رسم کهن گفته اند درست است.

ما که هر سال نوروز تهران هستیم و جایی نمی رویم، مخصوصا امسال که خیلی بچه گانه است کسی بگوید می خواهم به خارج از کشور بروم! چون هر کس این کار را بکند، احتمالا یا خیلی پولدار است یا پول باد آورده دارد! (خنده) منظورم از پول بادآورده این است که اگر کسی حتی پول دار هم هست نباید در این شرایط پولش را صرف سفر خارجی کند، چون واقعا ارزش ندارد آدم با این قیمت دلار برود سفر!

شخصا حتی اگر امکان مالی اش هم برایم وجود داشت، باز به احترام مردمم این کار را نمی کردم. کلا نوروز امسال به احترام مردم ایران قصد دارم خیلی از کارهایی را که سال های گذشته انجام می دادم نکنم؛ مثل نخریدن آجیل و خیلی چیزهای دیگر و نرفتن سفر خارجی و حتی داخلی تا مردم اگر با من معاشرت می کنند مثل همیشه راحت باشند.

در کل همین جا تهران می مانیم و تعطیلات را به دید و بازدیدهای خانوادگی مان می گذرانیم. همیشه دید و بازدیدهای عید برایم شیرین و خاطره انگیز بوده و از آنجا که اصولا در زندگی ام لحظات غم انگیزی ندارم، خاطره بدی از نوروز در ذهنم نیست.

هفت سین به خانه آدم رنگ و لعاب زیبایی می بخشد، ضمن اینکه این کار یک سنت ایرانی است و امسال هم اگر خدا بخواهد، هفت سین خانه مان را خودم می چینم. با این کار حس انسانی به آدم دست می دهد و هر سال هفت سین می چینم و اتفاقا خوشگلش را هم می چینم. بین سین های هفت سین "سبزه" را بیشتر از بقیه دوست دارم؛ برای اینکه طراوت دارد، بوی رشد می دهد، امید زندگانی است و روح انسان را تازه می کند.

اشکان خطیبی

کنار همسرم اولین هفت سین مشترکمان را می چینیم

نوروز یعنی روز نو و بیشتر از این تعبیر خاصی ندارد. امسال نوروز به دلیل اینکه مشغول تمام کردن آلبوم موسیقی "ترافیک" هستم کار می کنم و تا زمانی که این کار تمام نشود، عملا سال نیز برای من تمام نشده است! هر وقت تمام شد، تعطیلات ما تازه شروع می شود. (خنده)

نوروز با خودش حال و هوایی می آورد که نمی توانی از آن خاطره بدی داشته باشی، مگر اینکه خدای ناکرده در این ایام عزیزی را از دست داده باشی که خب این مسلما ناراحت کننده است. خدا را شکر که این اتفاق برای من نیفتاده است. چیدن سفره هفت سین که یک رسم ایرانی است مثل مسیحی ها که حتما باید درخت کریسمس داشته باشند و کنار آن جشن بگیرند.

قدیم ترها که ازدواج نکرده بودم، هنگام تحویل سال به خانه دوستانم می رفتم تا تنها نباشم، ولی در این یک سالی که ازدواج کردم، ایران نبودم که اصلا بتوانم سفره هفت سین بچینم، ولی امسال قرار است کنار همسرم هفت سین بچینیم و نوروز را جشن بگیریم. بین سین های هفت سین "سکه" و "سبزه" را بیشتر دوست دارم.

سبزه را برای این دوست دارم که زنده است و حال و هوایش بهتر از بقیه "سین"هاست. از "سرکه" هم خیلی بدم می آید، چون بویش در فضای خانه پخش می شود و اذیت می کند! (خنده)