افسردگى پس از وضع حمل
شنبه 19 اسفند 1391 12:41 PM
«من وقت زیادى را به گریه كردن مى گذرانم، نمى توانم خودم را جمع و جور كنم، لیست كارهایى كه باید انجام دهم بیش از حد طولانى است. احساس مى كنم به عنوان یك مادر كاملاً درمانده هستم. ذهن من چنان مغشوش است كه احساس مى كنم مى خواهم به همه بپرم. من باید احساس شادى بكنم ولى به جاى آن احساس بدبختى مى كنم.» «بچه همین طور پشت سر هم گریه مى كند و من نمى توانم او را آرام كنم. احساس درماندگى مى كنم ولى خشمگین هم مى شوم. بعد از آن احساس گناه عجیبى به من دست مى دهد. اشكال از بچه نیست از من است.»
افسردگى پس از وضع حمل نوعى از افسردگى است كه پس از تولد نوزاد رخ مى دهد.
شایع ترین نوع آن یك افسردگى ملایم است كه اغلب به آن «حزن» مى گویند و در 50 درصد زنان اتفاق مى افتد. مادرى كه دچار این نوع افسردگى است اغلب احساس تنش، اضطراب و فرسودگى مى كند، بسیار عاطفى است و گاه بدون هیچ دلیل خاصى مى گرید. این افسردگی از روزهاى آغازین زایمان شروع مى شود و گاه تا چندین روز دوام مى یابد و بعد از آن به سرعت برطرف مى شود.این وضعیت دلیلى براى نگرانى ندارد، رفتارهاى حمایتگرانه و دادن اطمینان هاى مجدد به خصوص از سوی همسر ، به درمان این افسردگى كمك مى كند.
حدود 10 درصد زنان پس از زایمان دوران شدیدتر و مستمرترى از افسردگى را تجربه مى كنند (دوره هایى از خلق افسرده طولانى، بى اشتهایى، اختلال هاى خواب). این ناراحتى معمولاً در هفته سوم زایمان و یا بعد از آن شروع مى شود و ممكن است چند ماه دوام بیاورد. اقدامات درمانى نظیر روان درمانى و مصرف داروهای ضد افسردگی معمولاً بسیار مفیدند.
این نوع اختلال نوعى روان پریشى است كه در 1 تا 3 نفر از هر هزار زن زایمان كرده بروز مى كند. این اختلال به یك باره و در فاصله كمى از زایمان آشكار مى شود (در 40 درصد موارد تا روز هفتم پس از زایمان). این حالت موقعیت خطیرى را پدید مى آورد كه با توهم، هذیان و ابهام به همراه است.
زنان یك رشته از عوارض را توصیف مى كنند كه در پایین شرح آنها آمده است.
- احساس غمگینى، اضطراب و نومیدى
- حس بى ارزش بودن
- حس رنجیدگى و خشم
- حس گناه، تشویش، دلواپسى و دست پاچگى
- بیش از حد گریه كردن و یا ناتوان از اینكه گریه كند
-بی حالی و فرسودگى
- دشوارى در خوابیدن
- بى علاقگى به داشتن رابطه جنسى
- تغییر اشتها . بیش از حد خوردن یا به اندازه كافى نخوردن
- از دیگران اجتناب كردن و عدم تمایل به بیرون رفتن
- اجتناب از انجام كارهایى كه از انجام آنها لذت مى بردند
- انجام ندادن تكالیف و وظایف و یا بالعكس انجام كارهاى توان فرسا
- به تعویق انداختن تصمیمات
- جروبحث زیاد و داد زدن بدون كنترل
یك رشته اقدامات عملى وجود دارد كه شما مى توانید براى بهتر شدنتان آنها را انجام دهید.
ممكن است صحبت كردن با همسرتان برایتان دشوار به نظر برسد ولى بیان احساسات ، عامل مهمى در تخلیه احساسات ناراحت كننده شما است و ثانیاً به حفظ رابطه روزانه شما و همسرتان كمك بیشترى مى كند.
سعى كنید دوستانتان را ببینید و یا با افرادى كه براى شما احساس شادى و آرامش فراهم مى آورند دیدارى داشته باشید.
مانند نگهدارى كودك و یا انجام كارهاى خانه.
- هر چه مى توانید استراحت كنید زیرا خستگى باعث تشدید افسردگى مى شود.
- غذاهاى مقوى و سالم مصرف كنید.
- زمانى را (هرچند كوتاه) براى پیاده روی - خواندن یك مجله و كارهایى كه تسكین دهنده خاطر شماست اختصاص دهید.
- ورزش كردن عامل بسیار مهمى در رفع افسردگى شما است.
منبع:
WWW.AFTAB.IR
