مقالات پرستاري مراقبت ويژه

اهداف: در حال حاضر درصد ناچيزي از عمليات احيا، موفق بوده و منجر به بقاي بيماران مي شود. لذا اين مطالعه با هدف «بررسي تاثير مديريت احياي قلبي - ريوي و مغزي در بيمارستان بر پيامدهاي ناشي از احيا» انجام شد.
روش ها: اين مطالعه به صورت نيمه تجربي و از نوع قبل و بعد انجام شد. در مرحله قبل هشتاد بيمار در يک بيمارستان منتخب آموزشي در شهر تهران که تحت عمليات احيا قرار گرفته بودند، از نظر پيامدهاي کوتاه و بلندمدت احيا در سال 1388 مورد بررسي قرار گرفتند. فرايند مديريت احياي قلبي - ريوي و مغزي به مدت پنج ماه انجام شد. پس از تثبيت اين سيستم جديد، پيامدهاي ناشي از احيا در مورد هشتاد بيمار ديگر دوباره بررسي شد. براي ثبت پيامدهاي کوتاه و بلندمدت عمليات احيا از فرم استاندارد Utstein استفاده شد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آمار توصيفي تحليلي انجام شد.
يافته ها: پيامد کوتاه مدت از 18.8 درصد (قبل) به 31.3 درصد (بعد) و پيامد بلندمدت نيز از صفر (قبل) به 2.5 درصد بعد از مداخله افزايش يافت. بطور کلي بعد از مداخله، 66.3 درصد موارد احيا ناموفق، 31.3 درصد آنها بطور کوتاه مدت موفق و 2.5 درصد آنها منجر به بقاي بلندمدت شد و بيماران با عملکرد مغزي متوسط تا مطلوبي از بيمارستان ترخيص شدند. اين نتايج با مرحله قبل تفاوت معني داري داشت (p<0.05).
نتيجه گيري: اجراي فرايند مديريت احيا مي تواند به عنوان الگويي براي عملکرد مديران مراکز بهداشتي - درماني، براي افزايش ميزان بقاي بيماران پس از عمليات احيا استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ