مقالات پرستاري مراقبت ويژه

اهداف: نارسايي قلبي يکي از مهمترين و شايع ترين بيماري هايي است که با وجود پيشرفت هاي پزشکي هنوز از مشکلات عمده نظام هاي بهداشت و درمان است. امروزه يکي از اهداف برنامه هاي مراقبت پرستاري، بهبود کيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي است. هدف از اين مطالعه ارزيابي تاثير مدل مراقبت مشارکتي بر کيفيت زندگي بيماران نارسايي قلبي بود.
روش ها: در اين مطالعه از نوع کارآزمايي باليني 90 نفر از بيماران مبتلا به نارسايي قلبي بستري در بخش هاي ويژه بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي کرمان در سال 1389 به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه مساوي 45 نفري آزمون و کنترل تقسيم شدند. براي سنجش کيفيت زندگي (متغير وابسته) از پرسشنامه استاندارد شده کيفيت زندگي در بيماران نارسايي قلبي، حاوي 22 سوال در مورد سه بعد اصلي کيفيت زندگي (جسمي، روحي رواني و اجتماعي اقتصادي) استفاده شد. مداخله در طول سه ماه در گروه آزمون طبق مراحل طراحي شده در مدل مراقبت مشارکتي اجرا شد. نتايج پس از جمع آوري توسط نرم افزار SPSS18 با استفاده از آزمون هاي آماري t زوجي،t  مستقل و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: بين ميانگين کلي کيفيت زندگي (از 60.11±10.7 به 35.43±8.6 در گروه آزمون و از 45.63±7.3 به 57.42±11.9 در گروه کنترل) و نيز ابعاد آن (جسمي، روحي رواني و اجتماعي اقتصادي) در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماري معني داري نشان داده شد (p<0.05).
نتيجه گيري: نتايج حاکي از آن است، در گروه آزمون که بر اساس مدل مراقبت مشارکتي تحت مراقبت و درمان قرار گرفته اند ميانگين نمرات کيفيت زندگي در هر سه بعد نسبت به گروه کنترل، بهبودي معني داري يافته است و استفاده از اين مدل در مراقبت و درمان بيماران نارسايي قلبي توصيه مي شود.