ترس از حمام رفتن در نوزادان

براي چند ماه شيرخوار شما از حمام كردن داخل وان كوچكش احساس لذت بسيار مي‌كند؛ اما، به ناگاه بدون هيچ دليل مشخصي از حمام كردن بيزار مي‌شود و هنگامي كه او را به حمام مي‌بريد و داخل وان مي‌گذاريد، دچار وحشت مي‌شود. در اين مرحله او به توانايي شناختي براي درك احساس ترس در برخي مكان‌ها و موقعيت‌ها دست يافته است. ديوارهاي نزديك به هم و بلند حمام با كاشي‌هاي متفاوت از ديوارهاي اتاقش، به او احساس در دام افتادن و گير كردن را مي‌دهد.

ترس از صابون و آب
به او يك توپ بازي يا وسيله ديگري بدهيد كه سرگرمش كند و آن‌گاه آرام‌آرام موهاي او را شامپو بزنيد. يك دستمال تميز و خشك دم دست داشته باشيد كه اگر شامپو با چشم‌هايش تماس يافت آن را پاك كنيد. مي‌توانيد به هنگام شامپو زدن براي او شعر بخوانيد، قصه بگوييد و حواسش را پرت كنيد.

ترس از تيوپ و وان حمام
اگر او را داخل وان خود مي‌شوييد، سعي كنيد داخل وان يك تيوپ كوچك يا يك وان حمام مخصوص نوزادان قرار دهيد تا از وان نترسد. وقتي كه نوزادتان بزرگ‌تر شد، داخل وان بزرگ‌تر نيز كمي آب بريزيد و كم‌كم وان يا تيوپ كوچك را برداريد.

ترس از وسايل و لوازم حمام
با بازي، وسايل و لوازم حمام را به او معرفي كنيد. بگذاريد كه فكر كند وان حمامش مثل ماشين است. به او ماژيك‌هاي مخصوص حمام بدهيد و بگذاريد هرجا را كه دوست دارد خط بكشد، يا اينكه مقداري از كف ريش را در اطرافش پخش كنيد و اجازه بدهيد كه به آن دست بزند. هرچه بيشتر سرگرمش كنيد، كم‌كم علاقه و ميل او براي رفتن به حمام بيشتر مي‌شود.

( كودك 8-5 ماهه)

اوه، آرام بنشين!نگه داشتن يك  كودك 8-5 ماهه در يك حالت براي گرفتن عكس حتي براي چند لحظه كوتاه، كاري دشوار است. صاف نگه داشتن آنها بسيار مشكل است، زيرا هنوز عضلات پشت و گردن آنها به اندازه كافي رشد نكرده است و تعادل لازم را ندارند. برخي از  كودكان نمي‌توانند حتي تا پايان 9 ماهگي به خوبي بنشينند و اين مساله اصلاً غير عادي نيست. شما نمي‌توانيد به او كمك كنيد تا هرچه زودتر عادت نشستن در كود‌ك‌تان شروع شود.
نشستن را تمرين كنيدسعي كنيد نشستن را ابتدا در يك تختخواب بزرگ، مثل تخت خودتان، با او تمرين كنيد تا به اطراف قل نخورد و اتفاقي برايش نيفتد و اگر هم به سمت جلو خم شد، سرش به زمين برخورد نكند. يك بالش نرم بيشتر به او كمك مي‌كند.
جلسات تمرين نشستن را كوتاه كنيدمعمولا عضلات  كودكان در اين‌گونه مواقع زود خسته مي‌شود. اين‌كار را دوباره پس از آنكه به او شير داديد (يا غذا داديد) و كمي استراحت كرد، تمرين كنيد. به خاطر داشته باشيد كه 15 دقيقه انجام يك كار براي يك  كودك مدت زمان بسيار زيادي است. شما مي‌توانيد به او فرصت بيشتري بدهيد تا عضلاتش نيز محكم‌تر شود.
ميزان تعادل او را افزايش دهيدبلند شدن و تكان خوردن مرحله بعدي است. در اين مرحله شما به او كمك مي‌كنيد تا در حالت نشسته تلاش كند؛ خود را بلند كند يا اينكه در همان حالت به خودش تكان بدهد و اگر چيزي در اطرافش است كه مي‌خواهد در دست بگيرد، اين‌كار را انجام دهد. به اين ترتيب، حفظ تعادل فيزيكي‌اش در حالت نشسته بيشتر مي‌شود.

كودك (19-12 ماهه)

 خواهش مي‌كنم . . . كمي آرام باش!همه ما انتظار داريم كه يك  كودك تازه متولد شده در نخستين روزهاي زندگي‌اش در محيط خارج از شكم مادر زياد گريه كند؛ اما، درباره يك  كودك يا بهتر بگوييم كودك خردسال 12-9 ماهه چطور؟ آيا باز هم گريه‌هاي شديد و جيغ‌هاي او را طبيعي مي‌دانيم در اينگونه مواقع چه بايد كرد؟با جيغ زدن او، شما نبايد جيغ بزنيدصداي شما بايد نرم و آرام باشد و با مهرباني و لطافت با او حرف بزنيد، حتي اگر بسيار جيغ بزند. در نهايت،  كودكتان خودش را با لحن و صداي شما تطابق مي‌دهد. با جيغ زدن شما فقط همه چيز بحراني‌تر مي‌شود.كمك ديگران را بپذيريداحساس گناه نكنيد. شما تا جائي‌كه مي‌توانستيد مادر خوبي بوده‌ايد. گاهي با وجود آنكه همه چيز را به اندازه كافي انجام داده‌‌ايد، اين وضعيت پيش مي‌آيد و شما احساس نااميدي و درماندگي مي‌كنيد. در اين‌گونه مواقع بگذاريد ديگران به شما كمك كنند. او را بيرون از محيط خانه ببرند. تا كمي هواي تازه به او بخورد.چه عواملي گريه او را سبب مي‌شوندبيشتر كودكان خردسال هنگام گرسنگي يا خستگي از جيغ زدن براي بيان احساسات خود استفاده مي‌كنند. از آنجائيكه نمي‌توانند از كلمات براي گفتن احساسات خود استفاده كنند، جيغ زدن ابزار بياني آنها مي‌شود. شما مي‌توانيد به كودك كمك كنيد و كلماتي كه مي‌خواهد بگويد را بگوييد. به اين ترتيب، او نيز ياد مي‌گيرد كه چگونه نيازهايش را با ايما و اشاره، حتي در زماني‌كه هنوز نمي‌تواند حرف بزند، به شما بفهماند و با شما ارتباط برقرار كند و دليل كمتري براي جيغ زدن داشته باشد.از خودتان، كودك‌تان و ديگران انتقاد نكنيداين وضعيت براي ابد نيست و به زودي جيغ زدن‌هاي كودك خردسال شما تمام مي‌شود. بيشتر مادران در چنين وضعيتي قرار گرفته‌اند و اين مرحله را نيز پشت سر گذاشته‌اند.