مریم فرهانیان نماد رشادت و مجاهدت زن ایرانی

شهیده مریم فرهانیان در 24 دی ماه سال 1342 در آبادان در خانواده‌ای متوسط و مذهبی به دنیا آمد. دوران كودكی را كه در واقع تنها دوره آرام زندگی‌اش بود در محیط آرام خانه سپری كرد و سپس به مدرسه رفت. پس از گذراندن دوران ابتدایی و راهنمایی وارد دبیرستان شد.

در آغاز جوانی با مطالعات فراوان و شركت در مجالس بحث و سخنرانی به ماهیت پلید استكبار، امپریالیسم جهانی و صهیونیسم پی برد و به دنبال این شناخت بر اساس رسالتی كه احساس می‌كرد به صفوف متحد مبارزان پیوست و در تظاهرات مردمی شركت می‌كرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی  دوره آموزشی سپاه را با موفقیت به پایان رساند. با شروع جنگ تحمیلی و هجوم رژیم بعثی عراق به كشورمان، برادرش در منطقه به شهادت رسید. مریم در آبادان ماند و به یاری برادران مجروح پرداخت و در بخش امداد بیمارستان مشغول به كار شد و قریب به سه سال به كار امدادگری و پرستاری از مجروحین جنگ در بیمارستان شركت نفت ادامه داد. در این مدت خود نیز یك بار زخمی و در بیمارستان بستری شد.

همواره در راه اسلام  باشید و برای تحقق بخشیدن به آرمانهای اسلام کوشش کنید

او به هنگام شكستن محاصره آبادان و آزادی خرمشهر و بسیاری از عملیات‌های دیگر فعالیت چشمگیری داشت. مدتی نیز در معاونت فرهنگی بنیاد شهید خدمت كرد. سرانجام در غروب سیزدهم مرداد ماه سال 1363 در حالی كه همراه با دو تن از خواهران همكار خود بر مزار شهیدی كه بنا به وصیت مادر شهید كه از آنان قول گرفته بود هر سال به جای او بر سر مزار پسر شهیدش حاضر شوند، در حالی كه راهی گلستان شهدا شده بودند مورد اصابت تركش خمپاره دشمن بعثی قرار گرفتند و آن دو خواهر همراه او زخمی شدند و مریم به فیض شهادت نایل آمد.

صفات بارز شهيد مريم فرهانيان از نگاه دوستان و خانواده :

· پاکيزگي و آراستگي

· دقيق و منظم و وظيفه شناس

· رعايت کامل ادب و اخلاق

· مؤمن و مقيد به دستورات دين و رعايت کامل چارچوب شئونات ديني

· متواضع و با اخلاق

· عاشق خدمت به همنوع

· همدل و يکرنگ

· شجاع و دلسوز

· با گذشت و مهربان و بخشنده و ايثارگر

· قدرشناس محبت ها ، هرچند کوچک

· بي ادعا و بي توقع و قانع

· بدون غرور و تکبر

· خوش رو و آستانه صبر بسيار بالا- شکيبا

· با درايت و باهوش

· اهل مطالعه و تفکر و تدبر

· نماز شب خوان

· نفرت از غيبت

وصیتنامه شهید

وصیتم را با نام خدا ، این بزرگ ترین بزرگتر ها ، آن یگانه مطلق ، این فریادرس مستضعفان ، این در هم کوبنده کاخ ستمگران و یزیدیان ، این منجی حق و عدالت ، این فرستاده قرآن ، این شنونده غم ها ، این مشگل گشای دردها و... شروع می کنم.

اول از همه چیز از انقلاب اسلامی  ایران به رهبری امام خمینی به اندازه فهم خودم و وظایفم که بر دوش دارم بگویم ، انقلابی که با دادن خون هزاران شهید و هزاران معلول به اولین مرحله پیروزی خود رسید. انقلابی که مردم در آن ، اسلام را ، این کامل ترین دین را مبنای کار خود قرار دادن و از آن الهام گرفتند و وحدتی را که بدست آورده بودند ، با توجه به دین اسلام و رهبری قاطع امام آن را حفظ کردند.

قدر این رهبری را بدانید و همواره پشت سر او باشید . از امام پیروی کنید . به پیام ها و فرمان ها و دستورات اسلامی امام توجه کنید و سعی کنید که از هر کلمه امام درس بگیرید.

امام را تنها نگذارید . این هوای نفس را که امام از آن صحبت و سعی می کند که آن را از وجود ما بزداید ، شما هم سعی کنید که در این راه موفق شوید . سعی کنید که خود را بشناسید که اگر خود را بشناسید خدا را شناخته اید . در هیچ کاری خدا را از یاد نبرید . و همواره به یاد خدا باشید و با هم به مهربانی رفتار کنید

یادم هست که در آخرین جلسه گفتگویی که با برادر شهیدم داشتم ، درباره معاد برایم صحبت می کرد و می گفت ، در فکر آخرت باشید و بعد از این جلسه بود که مقام شهادت را بدست آورد. از صمیم قلب به او تبریک می گویم و از خدا می خواهم صداقتی همانند شهیدان به من عطا کند و سعادت این را بدهد که تنها و تنها در راه او قدم برداریم و برای رضای او کار کنیم . شهید کسی است که به آخرین مرحله کمال خود رسیده است و راهش را با آگاهی ، ایمان و خلوص می پیماید و همیشه پیروز و جاوید است .

به ولایت فقیه ارج بنهیم و بدانیم که الان امام خمینی بر ما ولایت دارد و بداینم تنها در این صورت ، در دنیا و آخرت موفق می شویم که با همدیگر صمیمی باشیم . یار و رفیق همدیگر باشیم و با دشمن مقابله کنیم . چه دشمنانی که در درون ما هستند ، چه دشمنان بیرونی . من هم مانند برادر شهیدم (مهدی) هر چه یادم آمد نوشتم و اگر در گفتارم اشتباهی هست ، به بزرگی خودتان ببخشید .