عاشقان امام رضا

عاشقان را قبله جان بارگاه توس شد
خسرو خوبان امام دين رضا کز مقدمش
تا جمال دل ربايش خيمه بر افلاک زد
آسماني درگهش نازم که از روي ادب
تا به او رنگ سيادت در خراسان تکه زد
عاشق خورشيد رويش در طواف درگهش
موسوي رو، عيسوي خو، کز سر گلدسته اش
بر سر نقاره خانه هر پسين و هر پگاه
بر در دارالشفايش باده جان نوش چون
معدن جود و سخا و منبع بخشايش است
من چه گويم در مديحش کو بود درياي علم
«نورعين» عاشقان است و جمال دلکشش
جلوه حق زين مکان بر اهل دل ملموس شد
خاک ايران با صفا چونان پرِ طاووس شد
در تحير هيأت دوار بطليموس شد
خادم و دربان او صد چون هراکليوس شد
بي تراود بارگاه قيصر و کاووس شد
باز در وجد و سما مستانه چون ققنوس شد
نغمه ا... اکبر ناسخ ناقوس شد
پرصلابت بر سما آواي ناي و کوس شد
جرعه نوش حکمتش لقمان و جالينوس شد
زائر مخلص کجا از درگهش مأيوس شد
طفل ابجد خوان چسان غواص در قاموس شد
بر سرير ديده دل دائماً محسوس شد