تعيين سطوح توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در استان زنجان
شنبه 16 دی 1391 11:54 AM
| 6 : تحقيقات اقتصاد و توسعه كشاورزي ايران (علوم كشاورزي ايران) 1390; 2-42(1):67-78. |
| تعيين سطوح توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در استان زنجان |
| جمشيدي محمدتقي* |
| * آکادمي ملي علوم آذربايجان (ANAS) |
|
ايران از جمله كشورهايي است كه از عدم تعادل هاي منطقه اي بالايي در زمينه توسعه به طور عام و توسعه كشاورزي به طور خاص برخوردار است. اين وضعيت هم در بين استانها و هم در درون آنها قابل مشاهده است. از اين رو اين تحقيق با هدف سنجش سطوح توسعه كشاورزي در استان زنجان و تحليل شكاف توسعه كشاورزي و نابرابري هاي منطقه اي در درون اين استان به انجام رسيده است. به همين منظور با بهره گيري از 98 شاخص توسعه كشاورزي و با استفاده از تكنيك تحليل مولفه هاي اصلي، ضريب تغييرات و سطوح توسعه كشاورزي 7 شهرستان اين استان در ارتباط با جمعيت، زيربخشهاي زراعت، باغباني، دامداري، منابع آب، مكانيزاسيون و صنايع تبديلي كشاورزي مورد سنجش قرار گرفته و در نهايت سطح توسعه كلي كشاورزي تعيين شده است. بر اين اساس از نظر مجموع شاخصهاي تركيبي شهرستان هاي طارم و زنجان بالاترين سطح توسعه كشاورزي، شهرستان ابهر و خرمدره در سطح متوسط و شهرستانهاي ايجرود، ماهنشان و خدابنده پايينترين سطح توسعه را از آن خود نموده اند. همچنين مقايسه ضريب تغييرات شاخص ها وجود نابرابريهاي منطقه اي در توسعه كشاورزي در استان زنجان را نشان مي دهد، نتايج بدست آمده حاكي است كه استان زنجان در خصوص شاخصهاي صنايع تبديلي بيشترين نابرابري و در خصوص شاخصهاي جمعيتي كمترين ميزان نابرابري منطقه اي را داراست. |
| كليد واژه: توسعه كشاورزي، تحليل مولفه هاي اصلي، عدم تعادلهاي منطقه اي، سطوح توسعه |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
أَلْعِلْمُ ثَلاثَةٌ: أَلْفِقْهُ لِلاَْدْیانِ، وَ الطِّبُّ لِلاَْبْدانِ،وَ النَّحْوُ لِلِّسانِ. .
