تحقيقات اقتصاد كشاورزي

علي رغم افزايش واحدهاي مرغداري در سال هاي اخير، توليدات اين بخش رشد متناسب با پتانسيل موجود را نداشته است. در اين راستا عواملي همچون بهره وري پايين عوامل توليد، عدم کارايي واحدهاي توليدي و ضعف مديريت نقش داشته و تحقيق حاضر با هدف تجزيه و تحليل بهره وري توليد در ارتباط با واحدهاي مرغ گوشتي استان گيلان در سال 89-88 انجام شد. نتايج حاصل از تحقيق با استفاده از تخمين تابع لگاريتمي توليد، نشان داد که چهار عامل دان، نيروي کار، بهداشت و جوجه يک روزه تاثير معني داري بر توليد داشته و در بين اين عوامل، دان طيور با داشتن بالاترين ضريب (64.22%) موثرترين و بعد از آن جوجه يک روزه با ضريب 24% و ساير عوامل در مراتب بعدي اهميت قرار دارند. تحليل بهره وري جزئي عوامل توليد، از ديگر اهداف اين تحقيق بود که در اين رابطه مشخص گرديد بهره وري متوسط و نهايي عامل دان، به ترتيب 38 و 24% واحد، بهره وري متوسط و نهايي نيروي کار، به ترتيب 0.003 و 0.00027 واحد، بهره وري متوسط و نهايي جوجه يک روزه به ترتيب 0.0015 و 0.00043 واحد، بهره وري متوسط و نهايي عامل بهداشت و درمان به ترتيب 0.003 و 0.00024 واحد بود. در محاسبه ميزان استفاده از نهاده ها (نحوه تخصيص بهينه عوامل توليد)، مشخص شد که ميانگين اين مقدار براي دان 1.54، براي نيروي کار0.00027 و براي جوجه يک روزه 0.0003 بود. به منظور آگاهي از کارايي واحدها در استفاده از نهاده ها، اقدام به محاسبه کارايي فني واحدها گرديد که متوسط کارايي واحدها 90% به دست آمد. بدين معني که به طور متوسط، واحدها در استفاده از نهاده ها به صورت فيزيکي 90% کارا بوده اند.

 نسخه قابل چاپ